dinsdag 29 september 2015

Van zwanger tot dreumes beurs.


Afgelopen zondag trokken een vriendin en ik erop uit. Doel: de '' van zwanger tot dreumes" beurs in Hardenberg. Off we go!! Klaar om ons te begeven tussen alles wat schattig is, en alles wat zich op twee benen vol hormonen begeeft. Ik was gewapend met mijn eigen visite kaartjes, weliswaar.

Veel leuke originele producten en ideeën kwamen voorbij, versterkt door de nodige informatie over kraamzorg, en borstvoeding. Dat laatste heb ik maar even aan me voorbij laten gaan. Natuurlijk hoort het erbij vanzelfsprekend zelfs. Maar ik heb toch net iets meer met in potjes plassen voor andere moeders.


De (tepel) kloof tussen mij en de borstvoeding is iets wat nog overwonnen moet worden. Efin...we gaan verder. Ik deel her en der een kaartje van mezelf uit.  En vul nog een formulier in om kans te maken op een kinderkleding pakket van een leuk merk ter waarde van € 50,-.

Ongelofelijk leuk vind ik het om te zien hoe creatief mensen zijn. Er worden tricot hoesjes aangeboden voor de Stokke Tripp Trapp Newborn. Van de restjes stof die overblijven maakt deze allervriendelijkste mevrouw samen met haar zwangere dochter kei leuke om - omkeerbare slofjes, speendoekjes en noem maar op.


Leuk om te horen hoe een idee om zelf een hoesje te maken voor de Tripp Trapp Newborn uitgroeit tot ware onderneming.

Eén van de leukste visite kaartjes die ik mocht ontvangen was een knoop (niet echt een kaartje dus) we deden een eerlijke oversteek. De knoop ruilen voor een visitekaartje van PuurHappy, en al snel raken we even aan de praat. Alweer zo'n ontzettend leuk idee op www.caroly.nl ziet u waarom.



Natuurlijk kon ik het niet laten om nog even een klein aandenken mee te nemen. Iets van 110 cm, want daar kunnen ze lekker lang mee doen. En je kunt er niet genoeg van hebben, zeker niet wanneer er een fontein van melk mee terug omhoog komt, of die luier zo lekker veel te vol zat.


Handig want ik moest er sowieso toch eentje bij hebben volgens de berekeningen die de babymarketing je bijna doet opleggen. Gelukkig deed deze aankoop me niet failliet verklaren, en nam ik er ééntje mee.



vrijdag 25 september 2015

Een woordenschat van jewelste

Een week ziek zijn doet je creatieve woordenschat in een ras tempo stijgen. Want waar alle energie uit je lichaam gezogen word, je benen aanvoelen als betonblokken, je rectaal ( jawel u leest het goed) je verhoging constateert, je hoest en proest, en de verkeerde kant op fantaseert daar komen de woorden als vanzelf. 

Beleeft u het weekje mee?

FLANEREN afgelopen zondag al op de bank liggend met een dekentje, zag ik een documentaire over wellicht de twee grootste modeontwerpers die onze geschiedenis rijk zijn. Yves Saint Laurent vs Karl Lagerfeld. Interessant. Op school uitgelachen, bespot en beklad.

Twee mannen welke beide homo zijn en waren en een groots voorkeur hadden voor tekenen. Waar klasgenootjes van Karl Lagerfeld tijdens de pauze het schoolplein onveilig maken, daar kiest deze kleine Karl ervoor om binnen te zitten tekenen.

Strips weliswaar. Een leraar bekijkt zijn tekeningen aandachtig, en kan alleen maar vol lof zijn over de manier waarop Karl zijn personages kleed. Zo gedetailleerd. Zo bizar goed. 

Evenals Yves Saint Laurent, welke op zeer jonge leeftijd de rechterhand word van de 's werelds allergrootste in die tijd Christian Dior. En na zijn sterven in 1957 het modehuis op 21 jarige leeftijd overneemt. 

Twee jonge jongens, beide homo, beide zeer getalenteerd, beide een icoon te noemen. Jammer dat ik met mijn tekentalent er toch voor koos de pauze's op het schoolplein door te brengen.

INCASSEREN deed ik, namelijk die verrekte griep. Die maar niet voorbij lijkt te gaan. Gelukkig heb ik sinds een dag mijn kleren weer aan. Victory shall be mine!!!

FELICITEREN gelukkig mocht ik dat ook doen, en dat doe ik graag. Vrienden Bart en Ilona mochten na de geboorte van hun zoontje drie jaar geleden, nu een prachtige roze kers op hun taart zetten. Helemaal Happy met de komst van hun kleine meid. Ik happy de peppy gezellig met ze mee. 

En we blijven nog even in de felicitatie modus. Want er zit een opening aan te komen. Met "Eigen Wies" zetten de moeder en het broertje van mijn schoonzusje hun culinaire droom op de kaart. Proficiat!!!

REALISEREN enige tijd geleden werd ik benaderd mee te denken over een concept ter invulling van "'de Wissel"' een plekje hier in het dorp waar ik mijn eerste huisje had. De huisjes zij gesloopt en nu moet hier iets anders leuks voor in de plaats komen. Ik voelde mij geroepen, en gisteren hadden wij onze eerste bijeenkomst. 

COMPLIMENTEREN blijft leuk om te doen. Ik deed het gisteren, ik doe het vaak en het voelt goed.

VISUALISEREN nou ja dat spreekt voor zich toch, hoef ik verder niets meer aan toe te voegen. You to the math. Iets met dagelijks, that will do.

CONSTIPEREN, eigenlijk is het geen woord volgens de geleerden, maar toch zag ik het afgelopen week bijna dagelijks voorbij komen. Als je ziek op de bank ligt, en het programma aanbod belachelijk niks toevoegt. Dan kijk je One born every minute. Nu weet u waarom bovenstaand in hoofdletters getypt woord een bijdrage leverde aan mijn in weekje ziek zijn.

INSEMINEREN volgens mij heb ik nog nooit zo hard gehoopt dat mijn cyclus verloopt zoals hij moet verlopen. En het kon wel eens goed gaan komen met dat hele cyclus gebeuren. 

Mijn weekje ziek zijn zit er gelukkig bijna op.

vrijdag 18 september 2015

Ziek zijn en andere creatieve waanideeën.

Zoals bovenstaande titel al verklapt ben ik geveld door het verkoudheidsvirus. Gisteren lag ik plat, en voelde mij samen met mijn bacillen behoorlijk gevloerd. Vandaag daarin is het virus omhoog geklommen naar een creatieve hersenkwab ergens in die grijze massa.


Dus ging ik aan de slag....heeel heeeeeel maar dan echt hééééél creatief. En het kost me moeite want geloof mij, al sinds de kleuter school heb ik niks met knutselen. Mijn knutselwerkjes pakten vaak helemaal verkeerd uit.


Ik ben een perfectionist en knippen en plakken en lijmen ging nooit zoals ik het in mijn hoofd geprojecteerd had. In mijn hoofd was het netjes, en strak en georganiseerd. In mijn knutselwerkjes zag ik hier nooit iets van terug. Helaas!!!

Maar vandaag heb me enigszins hervat, geïnspireerd door een leuk idee welke ik tegenkwam op het www ging ik aan de slag en maakte er een eigen draai aan.

k(EI)kt u mee??










dinsdag 15 september 2015

Surfdude

Al in mijn jongere jaren droomde ik ervan om later met mijn grut erop te trekken, gewoon lekker primitief zoals ik ook op scouting gewend was. Een Landrover Defender staat dan ook bovenaan mijn verlanglijstje, een Defender en verder niks, helemaal niks.


Geen toren hoge hypotheken, geen twee auto's bij huis, geen dure stereo apparatuur, niet het allernieuwste koffieapparaat, en al helemaal niet het uitstallen daarvan. Want ik ben nog steeds van mening dat het uitstallen van je rijkdommen te maken heeft met je innerlijke armoede.


Ik ben een tevreden iemand, en wanneer je tevreden bent, ben je gelukkig. Gelukkig!!!
Ik heb maar 1 droom, er met die Defender en mijn future kids op uit trekken. De wijde wereld in. Back to basic. Geen schoolbanken en voor geprogrammeerde lesstof, maar kennis op doen door té doen. Afijn...1 droom dus. Lekker simpel.


Net als deze mensen, die er met hun eerste telg lekker op uit trokken, Hij bouwde in de avond uren hun VW bestel busje om naar camper, en toen de kleine man vijf maanden oud was trokken ze de stoute schoenen aan. 


Geweldig!!! Deze surfdudes waren altijd al verkocht aan surfen, en de komst van hun eerste kindje bracht daar geen verandering in. Nee integendeel, ze namen hem gewoon lekker mee op reis, Via reiswieg.nl huurden ze een reiswiegje, en met spanbanden creëerden ze telkens een knusse hoekjes waar de kleine Raf veilig en beschut kan spelen.



Zoals ze zelf zeggen."Plassen kan in de duinen, douchen bij de douchepalen op het strand, en Raf gaat in de afwasemmer in bad." 

En ik denk terwijl ik dit stukje lees " wowwwwww.."'.en ik smelt, en ik word blij, en ik heb een doel. Zie je wel dat het kan, je droom achterna gaan. Nu eerst nu dat freaking rijbewijs, waar ik als een berg tegenop zie. Wie oh wie heeft zegeltjes?


(Met dank aan Viva Mama Juli/augustus 2014)

zondag 6 september 2015

Sunday morning blues

Een beetje publisher publiceert ook gewoon vanuit bed, en omdat deze zondag in het teken staat van relaxen plofte ik met mijn ontbijtje terug in bed.


Natuurlijk komt zo'n ontbijt niet zelf op de deur kloppen, en is roomservice inmiddels verleden tijd. Dus zelf maar even snel aan de slag.


Ondertussen nuttigt kater Baileys eveneens zijn ontbijt, en zodra de heer des huizes zijn buik ervan vol heeft verlaat hij het pand.

Vast ritueel elke ochtend weer. Baileys en ik zijn van de vaste planning, zodra ervan afgeweken word zijn we beide van slag. Iets met autistische trekjes, maar who give a .... wij varen er wel bij.



Ondertussen hoor ik de kerkklok slaan, 8;00 uur geweest, straks om 9:30 uur slaat hij weer een aantal keer. Bijna elke zondag ochtend hoor ik hem slaan.

En waar mijn jongste broertje vroeger zweerde de klepel van de klok nog een keer te doen verdwijnen, omdat hij er wakker van werd, en het gebonk in zijn hoofd niet samen ging met het gebonk van de klok, daar betekend de kerk klok voor mij een soort van herkenning.


Afijn ik plofte zoals eerder vermeld lekker met mijn ontbijtje en mijn laptop terug in mijn bed, om dit stukje voor u te doen schrijven. En het lukt aardig, vind u ook niet?

En terwijl u dit stukje leest en de foto's bekijkt denkt u natuurlijk.." huh, wat staat daar nu in dat hoekje van de slaapkamer te staan?" want dat is wat u denkt, denk ik. 

In dat hoekje staat de bugaboo, zoals er in een ander hoekje een aankleedkussen, een doos babykleertjes en her en der wat knuffels staan. Simpelweg omdat dit is wat er in het kamertje naast mij gebeurd.



dinsdag 1 september 2015

Ria's kraamburo

Ria's kraamburo en de ontmoeting aldaar

Afgelopen zaterdag liep ik in mijn verf kloffie een nog laatste boodschap voor het weekend te halen, even snel tussendoor, en al net zo snel viel mijn oog op een grote blauwe auto; Ria's kraamburo stond er te lezen, en ik attendeerde mijn moeder op de blauwe opvallende wagen en de leuke ooievaar. Er zat een meneer achter het stuur, en ik grapte naar mijn moeder; dat zal Ria zijn.

De meneer in kwestie manoeuvreerde op de parkeerplaats op zoek naar een plek, in een ooghoek zag ik haar staan, ze wenkte naar de man in de auto en riep naar hem, ik attendeerde haar man op de aanwijzingen die zijn vrouw hem gaf, en liep vervolgens door.


Hey... wat ben jij aan het klussen? vroeg deze leuke mevrouw. "Ik ben bezig met het opknappen van een commode, en een wiegje", zei ik in mijn haastige loop naar de winkel. Oh wat leuk zei de vriendelijke opgetogen dame. Ik ben Ria en ik heb een kraamburo. Twee tellen later mocht ik een visite kaartje in ontvangst nemen, en raakten we aan de praat.

En afgelopen donderdag 27 augustus mocht ik haar thuis ontvangen. Ze parkeerde die blikvangende grote blauwe auto dwars op de parkeerplaats, en samen dronken we koffie met een groot glas water. En ik onderwierp haar aan allerhande vragen.



Zo is Ria 16 jaar geleden begonnen met het volgen van haar droom, de opleiding kraamverzorgende werd in 1 jaar afgerond. Omdat de vraag naar kraamverzorgers zo ontzettend groot was, werd de opleiding daarop aangepast. Ria maakte indruk en dat doet ze nog steeds, want al na korte tijd werd ze door een lerares geattendeerd op het feit dat Ria er verstandig aandeed om voor zichzelf te beginnen. Dus trok ze de stoute schoenen aan.

En ik kan u vertellen; Ria is on the road, er staat bijna standaard een koffertje in haar auto. Want zo snel als Ria kan anticiperen op het feit dat ze van het een op het andere moment naar de andere kant van het land moet rijden om een bevalling te begeleiden, zo snel is de NASA met het afschieten van een nieuwe raket de ruimte in.


Ria maakt indruk, en dat heeft ze vooral te danken aan het persoonlijk contact dat ze heeft. Zo neemt ze zelf haar telefoon op, in alle omstandigheden, zelf op het toilet grapt ze. Geen voicemail geen ingesproken berichten, nee gewoon gelijk Ria, van Ria's kraamburo.

Dat ze geliefd is mag duidelijk zijn want terwijl ze op de terug weg van Groningen naar hun oude woonplaats vlakbij Gouda rijd, schiet ze nog even snel bij een cliënt in Huizen aan.

Vanuit de keuken klinkt bijna een blaak van opluchting; Ria, ben jij dat?" en zo snel als Ria binnenstapt, zo snel staat ze ook de lunch klaar te maken. Terwijl de ex- kraamvrouw de baby voed, zijn Ria en de kersverse vader bezig met het ontwerp van de nieuwste pennen & visitekaartjes voor Ria haar kraamburo.


Want contacten heeft Ria in de afgelopen 16 jaar meer dan opgebouwd. Zo werd een cliënt bij wie Ria 3 keer als kraamverzorgende aanwezig mocht zijn, haar weddingplanner.

Ria is de drijfveer van haar eigen kraamburo, en ze mag met trots 8 soms zelfs 10 kraamverzorgsters onder haar hoede nemen.

Vanaf 3 weken voor de uitgerekende datum mag een vrouw thuisbevallen. Natuurlijk zijn Ria en haar collega's al vroeg in de zwangerschap namelijk 2 maanden voor de uitgerekende datum al op de koffie geweest bij de aanstaande ouder(s) om het een en ander voor te lichten over zowel thuisbevallingen als bevallingen in het ziekenhuis, en de kraamperiode nadien.

Ria en haar collega's doen er alles aan om deze zo soepel mogelijk te laten verlopen, zodat jij lekker kunt bijtanken.

In zo'n gesprek maken ze samen met de aanstaande ouders een ronde door de babykamer, krijgen ze uitleg over wat de kraamzorg doet, welke werkzaamheden er uit handen genomen worden, en attenderen ze de ouder op het kraampakket al dan niet geregeld via de zorgverzekering.


Wanneer ik vraag of er verschil in mentaliteit is tussen de mensen uit Friesland en Groningen en de mensen uit het midden van het land vertelt Ria mij dat de mentaliteit hier in het Noorden wat minder gehaast is. In westen van land had alles gister al af moeten zijn vertelt Ria, "dat werkt niet en zeker niet met baby's'', plakt ze er al snel achteraan. En ze wijst naar haar pols, geen tijd weg tikkende horloge die Ria opslokt, maar gewoon er de tijd voor nemen. Dat is heel belangrijk.

Vaak is Ria naast kraamverzorgende ook maatschappelijk werkster, juist door de vele verschillende contacten en cliënten komen er soms dingen op Ria haar pad waar zelfs zij af en toe een traantje weg moet pinken.

Op mijn vraag wat Ria s' ochtends doet opstaan, wat haar werk nou zo leuk maakt, voegt ze er in een nano seconde aan toe; ook 's nachts sta ik op hoor.

Ik moet lachen, en haar antwoord op mijn vraag doet mij ontroeren. "HOERA, ik mag mensen helpen, ik mag ze helpen hun onzekerheden weg te nemen, ik mag ze helpen te ontspannen. Want hoe meer rust er is hoe eerder de thuisbevalling een feit is.


" Ik vind het zo ontzettend gaaf " voegt Ria eraan toe, "het houd me jong".

In de afgelopen 16 jaar  is er veel veranderd, zo zijn de vaders meer betrokken bij alles wat er gebeurd. En worden de kraambezoekjes vaker vervangen door grotere kraamfeesten. En waar de geboortekaartjes vroeger binnen 3 dagen verstuurd werden, daar gaan ze nu vaak pas sinds een dag of 8 de deur uit.

Ria is als blijk van waardering door haar cliënten overspoelt met lieve teksten op kaartjes, bossen bloemen en chocolade. En daar blijft het niet bij, Ria mocht zelfs een keer een weekend weg op kosten van de kraamvrouw, bij wie Ria voor de 3e keer gekraamd had.


Op het 15 jarig jubileum van Ria's kraamburo wat groots aangepakt werd, kwamen veel cliënten van de begin jaren samen met hun nu 15 jarige kroost Ria verassen met een bezoek. Zo leuk om te zien zegt Ria, waar je ze toen voor de eerste keer vast hield, daar moet je nu je hoofd voor achterover gooien om ze aan te spreken. Uiteindelijk blijven het toch allemaal JOUW kinderen, voegt Ria er aan toe, en zo voelt ze dat ook.

Ria begon in 1999 als zelfstandige met haar kraamburo, negen jaar later ging zij samen met haar huidige man op de koffie bij alle verzekeringen, " dan heb je er een gezicht bij" legt Ria uit, " en breng je er een persoonlijke twist aan" wat erg belangrijk is vinden zij en haar man.

1 grote verzekering sprong eruit. Het contact wat Ria en haar man met twee vrouwelijke adviseurs hebben is bijna fenomenaal te noemen. Twee keer per jaar werden Ria en haar man, daar als de koning en koningin ontvangen.

Zo ontstond het idee bij Ria om deze twee dames, voor het 15 jarig jubileum van Ria's kraamburo uit te nodigen. De twee dames in kwestie moesten hiervoor goedkeuring krijgen van hun werkgever, en al snel kregen zij toestemming om te gaan. Ria regelde keurig netjes een bed & breakfast voor deze twee leuke dames,

En nadat 1 van deze dames na een reorganisatie binnen het bedrijf een afscheidsreceptie georganiseerd kreeg, mocht Ria als enige kraamburo een uitnodiging voor deze receptie ontvangen.

Natuurlijk zal Ria Ria niet zijn als zij voor deze dame ook niet iets leuks had georganiseerd, en dus nodigden Ria en haar man beide dames uit voor een heerlijk diner. Zo leuk, en zo persoonlijk. In één woord geweldig.

Op mijn vraag welke babynaam Ria het meest bijgebleven is, weet ze eigenlijk niet direct een antwoord te geven, of toch wel; " Ik kijk eigenlijk niet echt naar de naam, vertelt Ria, het gaat mij om het kind, of deze het goed doet, goed gezond en tevreden is".


En op dat moment denk ik...jeetje ja jij bent echt een vakvrouw, iemand die haar beroep meer dan verstaat. Die instinctief ervoor zorgt dat alles prima gaat. Of je nou Jantje heet of  Per, of je nou Emma heet of Ziggy of weet ik veel welk naam je draagt of gaat dragen, Ria en haar team proberen ervoor te zorgen dat jij een prima start krijgt. En dat ik straks de rust kan gaan nemen die nodig is, want het is niet voor niks 9 maanden op negen maanden af.

En als Ria mag kiezen tussen beschuit met muisjes of een flink stuk appeltaart met slagroom, zegt ze zonder enige twijfel.. Beschuit met muisjes!!!

En dat maakt Ria, Ria... dolgraag zie ik haar of een van haar collega's dan ook terug wanneer ik ingeknipt, uitgescheurd, gekanteld, verdwaasd of gewoon opgewekt mijn kraamtijd in kan gaan.

(deze post is een gesponsorde post)