vrijdag 29 januari 2016

In a split second van Nutty Proffesor naar gyneacoloog

De zelf ( thuis) inseminatie

Gisterochtend, of nou ja eigenlijk midden in de nacht om 00;12 uur precies, want zo ben ik, mooi rond getal 12 minuten over 12, heb ik mezelf geïnsemineerd.

De dag ervoor, zoals verwacht om 10:00 uur mijn LH waarde gecontroleerd, en inderdaad deze was kneiter positief. Aan het eind van de middag om 17:20 nogmaals dat befaamde stickje in mijn urine gedoopt. Again positief.


Dus vanavond ga ik insemineren, of toch niet, moet ik nog even wachten, moet ik de inseminatie zo dicht mogelijk naar de 24 uur trekken? Want zo zegt Cryos " wanneer je 's ochtends een positieve LH test hebt, moet je na 24 uur en binnen 36 uur insemineren. Maar wanneer begon mijn LH waarde te stijgen? Ik testte om 10:00 maar wie weet is hij onder de morgen of zelfs vannacht al aan het stijgen gegaan?


Op de site van LUMC en die van Freya staat:" 's ochtends positief dan 's avonds insemineren. U begrijpt, verwarring alom. Luister naar je gevoel hoor ik van alle kanten van mijn vriendinnen, en van een vriendin van mijn moeder. Kortom .... mijn gevoel zei niks noppes nada. Ik had me het zo leuk voorgesteld, en het leek zo simpel. 's ochtends positief, dan 's avonds gezellig in alle rust een beetje insemineren.

Niets van dat alles, mijn gevoel bleef uit, en mijn verstand draaide overuren. Het moest niet nu, eerder morgenochtend heel vroeg.

Ik kreeg de tip alles mee naar boven te nemen, zodat ik als ik het eraan toe had en zo dicht mogelijk bij die 24 uur zat, ik vanuit mijn slaapkamer alles kon doen, en niet nog eens het halve huis door moest op zoek naar ontbijt, de kat moest doen en dus uit mijn concentratie was. Dus nam ik alles mee naar boven, incl. een banaan een fles water, voor als ik berehonger kreeg.
Ik besloot op bed te gaan, en zette mijn wekker om 5:15 uur.



Maar slapen ho maar, straks ben ik té laat, en dan. Wat moet ik nou? Ik wil Freya te vriend houden maar ook Cryos, ik wil beide adviezen ter harte nemen, en met mezelf verder kunnen leven door de juiste beslissing te maken. De gulden middenweg? zal ik de gulden middenweg nemen, maar speel ik dan niet voor eigen rechtertje?

What the f*ck. Alsof ik voor de raad van commissarissen sta, met een kromgebogen hoofd naar de vloer starend van spijt. "Had je maar naar ons advies moeten luisteren, nu zit je met de gebakken peren Lennips, jij moest zo nodig voor eigen rechter spelen. Nu is jouw kans op een kindje verkeken. Jammer maar helaas.

For crying out lout. dit word een van de moeilijkste beslissingen die ik moet ga nemen. Ik probeer nog even te wachten, straks val ik vanzelf in slaap en morgen ochtend om 5;15 uur ga ik dit alles doorzetten. Het loopt tegen 23:00 ik schiet omhoog, ik moet het NU doen, anders is het te laat. Ik app mijn moeder. Ben je nog wakker mamsie? Ik ga het nu doen? dit voelt goed." Er komt een appje terug. ''Als het goed voelt moet je het doen schat, succes ik hou van jouw."


En in twee tellen veranderd mijn anders zo vertrouwde slaapkamer in een laboratorium. Ik slinger de laptop aan, want ik wil de handleiding erbij. Met knikkende knieën en zonder hartslag open ik de vervoersbox. Jeetje hoe gaat dat ding open, ik heb hulp nod...oh ik heb het al. Best simpel. Oke ademhaling...pfffff.




Jeetje de stikstof tank....de stikstof tank, wacht foto. Oke ...ademhaling. ppfff. Een envelop met daarop een dol gelukkige mama en haar Cryos kind lachen me toe vanuit de vervoersbox.




Ik ga op de rand van mijn bed zitten...bent u er nog? ja? oke leuk...want ik ga verder. Ik open de envelop met een pen die op mijn nachtkastje ligt. Zenuwen gieren door mijn lijf. Ik moet controleren of alles klopt, maar weet mijn god niet waar ik mee bezig ben. Oke..ik zie de naam van de donor staan, en de cijfers van het rietje, die cijfers heb ik straks nodig. Een handleiding is toegevoegd in de vorm van een boekje. Mooi dan kan de laptop uit.





Een inseminatie kit, met daarin een spuitje een adapter en een alcoholdoekje netjes verpakt. Oke dus dit maak ik straks open. Eerst de stikstoftank openen, dan het rietje eruit pakken, deze 10 minuten laten liggen, en dan kan ik het rietje schoonmaken met het alcohol doekje.


Lijkt eenvoudig, is eenvoudig. Maar op dat moment heb je het gevoel of een medewerker van NASA je vraagt of je als de sodemieter een spaceshuttle de ruimte in wilt sturen omdat er bij ruimtestation ISS een draadje los zit, en jij die voor de koffiepauze even moet vervangen.

Kortom, dan heb je even een idee van hoe ik me gevoeld heb. De stikstoftank is de spaceshuttle, zo ziet ie er ook wel een beetje uit, en jij bent vanaf nu die totaal onwetend persoon, die een NASA klusje uitvoerd.

Inmiddels zit ik nog steeds zonder hartslag, en doe een poging de stikstoftank te openen. In de bijgeleverde documenten had ik zien staan dat je contact met huid en de stikstof moet zien te voorkomen, ivm brandblaren en doktersbezoeken.

Dus doe je er verstandig aan handschoenen te gebruiken. De handen van de mevrouw in de handleiding zijn voorzien met van die leuke plastic handschoentjes. En ik kan alleen maar denken, ik heb geen handschoentjes zoals die, ik heb mijn crosshandschoenen. Dus is de keuze snel gemaakt.



Ik open de stikstof tank, en kijk in een loze ruimte. Enkel wat stikstof dampen komen omhoog. Maar een rietje zie ik niet..."Jezus ze zijn mijn rietje vergeten" heb ik weer. Ik moet mezelf naar mijn idee aardig herpakken en de boel omhoog zien te vissen. En ineens zie ik daar een geel buisje, met nog eens goed kijken, een heel klein rietje. Oke..gelukkig denk ik.

Maar hoe krijg ik de handel eruit zonder mezelf te verbranden. Ik heb dan wel mijn crosshandschoenen aan, heel charmant overigens,maar toch. In de ene hand houd ik de opgetakelde koker omhoog, in de andere hand een pincet. Want in de koker zit ook weer een kokertje met daarin het buisje en dat kokertje moet je dus omhoog halen met een tangetje of een pincet, om vervolgens je buisje eruit te kunnen pakken .

Kortom ik kom gewoon 1 paar handen te kort. Prompt laat ik alles weer in de tank vallen. Herpak mezelf voor de tweede keer, en takel alles netjes weer omhoog. Ik heb maar 1 missie, dat buisje met daarin het rietje moet eruit. NU..dus hoe je eruit komt interesseert me niet ik pak je gewoon voorzichtig met mijn hand. Hebbes..jezus christus. One small stap for man..one giant leap voor Louise.


Voorzichtig leg ik het buisje met daarin het rietje op een handdoek naast de tank.
Hij moet even bijkomen, ik ook. Komt goed uit. Inmiddels is het 23.40 uur precies, om 23:50 uur mag ik het rietje schoonmaken met het alcohol doekje. Ik loop naar beneden, om het een en ander in de prullenbak te gooien, pas op de trap naar beneden besef ik dat ik weer een hartslag heb.

Eenmaal terug boven zet ik het kleine adaptertje om het spuitje. En om 23:52 maak ik netjes het rietje schoon. Handleiding naast me op de grond. Heel simpel schijnt. het zijn maar 6 stappen, maar in mijn hoofd maak ik er gerust 2200 van. Ik kijk plaatjes en lees, en kijk plaatsjes en lees. Ik zie wat er staat, maar begrijpen ho maar. Niet omdat ik het niet snap, maar omdat ik te aandachtig bezig ben, ik wil het goed doen, ik moet het goed doen. reken daarbij een stressfactor van 100 en je zit aardig in mijn wereldje.



Oke het rietje is schoon, nu moet ik heel simpel 0.5 cm afknippen van het ge-sealde eind van het rietje. Het deel tegenovergesteld aan het deel waar de identificatie nummer van de donor zich bevind. In de handleiding staat netje een meetlint afgebeeld. Je kunt dus zo afkijken, maar denk maar niet dat ik op dat moment weet wat een 0,5 cm is. Ik kon het zo aanwijzen, maar op dat moment wilde ik alles zo belachelijk precies doen, dat ik de streepjes ging tellen, en me god niet meer wist hoe ze nou bij de indeling van cm en mm kwamen.

Ik was met mijn werktuigbouwkundige achtergrond het spoor bijster. Ik wist dat ik goed zat, maar de stress neemt rare vormen aan. Oke ik knip. Plaats dit uiteinde van het rietje op de adapter, en moet nu 2.5 cm van de andere kant van het rietje afknippen. Mijn rietje heeft een CBS 0.5 nr,, en volgens de handleiding moet ik 2.5 cm afknippen op de plek van het identificatie nummer. Ik meet af, oke dit is 2.5 cm en zet een knip. Maar ik moet nog net wat meer kracht zetten.

Ondertussen houd ik alles goed vast, het spuitje en het rietje houd ik wat omhoog, ik wil natuurlijk niet dat mijn eventuele toekomstige kind al voor het inbrengen op de grond eindigt. Oke ik knip nog een keer. Het afgeknipte uiteinde vliegt bij de muur omhoog, Ik verneem wat spetters..bleeeeehhh, mede hierom ben ik op en top lesbisch, maar goed je moet ver gaan om een kindje te willen. Langzaam laat ik het rietje leeglopen in het spuitje, en ik zie een soort luchtbelletje..ik wil het spuitje weer omhoog drukken om dat belletje eruit te krijgen, maar gelukkig besef ik me op tijd dat ik dan de heleboel wel eens tegen het plafond aan kon spuiten.

Oke check..ik haal weer even adem. Moet ik met het inbrengen dat rietje laten zitten of niet...ik sla nog even een bladzijde verder, alles is in het Engels en ik kijk nog maar eens goed wat de bedoeling is. Inmiddels is het 00:00 uur, het rietje en de adapter moeten verwijderd worden. Ik moet dus alleen het spuitje inbrengen. Easy going.

Ik loop nog even naar beneden, gooi het alcoholpadje en dat soort ongein in de prullenbak, want ik houd van netjes. Ondertussen kan het hele hagje mooi een beetje opwarmen. Want je moet zo'n 15 tot 20 minuutjes wachten met inbrengen. Eenmaal terug boven besluit ik het grote licht maar uit te doen, ik wil het toch een beetje gezellig maken, alsof dat er toe doet maar in godsnaam maak er even een momentje, A- romanticus die je daar bent.


Om precies 00:12 uur insemineer ik en blijf braaf, heel braaf 30 minuutjes liggen met dat kussen onder mijn kleine poeperd. Ik ben best moe, dus stil blijven liggen is ineens geen probleem. Na een half uurtje begin ik het koud te krijgen, ik had de kachel wel aangezet maar als ik moe ben krijg ik het koud, Ik kijk heel voorzichtig op mijn telefoon, nog twee minuten en dan zit mijn half uurtje erop. Ik sla de dekens over me heen, en probeer te gaan slapen, maar door de stress die ik gehad heb voel ik ineens dat ik moet plassen.

En ik hoor mijn zusje in mijn hoofd zeggen, wat je ook doet NIET gaan plassen. Braaf probeer ik het op te houden, slapen lukt dus niet echt, af en toe val ik even weg en dan ben ik er weer. Om half drie schrik ik ineens wakker. Hey het is al twee uur geleden, ik mag nu toch wel gaan plassen? Toch besluit ik niet te gaan, de drang om het glazuur van de pot te pissen ebt weg, en ik slaap tot de volgende ochtend 7:30 uur.

Ik word wakker met steken onderin. Alsof je bodem eruit valt. Dit gevoel ken ik belachelijk goed, het kon wel eens te maken hebben met de eisprong. Gelukkig denk ik. Ik had niet later moeten insemineren. Nu maar afwachten. Afwachten of die zwemmertjes, die vrolijke jongens, de weg een beetje kunnen vinden, en of ze vriendjes willen worden met die té gekke eicel van mij. Ik had er strikje om heen willen hangen, maar ik kon er net niet bij.


woensdag 27 januari 2016

Zelf inseminatie en de 24 uurs kwestie

Zaaddonor, zelf inseminatie en de 24 uurs regeling.

Vanmorgen deed ik weer eens waar ik goed ik ben. Wakker worden, ontbijten met Jan de Hoop een 1e kop koffie, mijn standaard yoghurt met banaan, honing en kaneel, en natuurlijk wat water.

Na mijn ontbijt mag ik twee uur lang niks meer drinken, want na twee uur mag ik weer in het potje piessen om vervolgens dat LH stickje erin te dopen. 

Ondertussen check in nogmaals de site van Cryos. Want ik speel op save. Een tijdje geleden had ik al eens een versie van "Handling of Nitrogen tank" uitgedraaid, maar door een tekort aan inkt was deze nogal vaag geworden.

afbeeldingen: bron Cryos Denemarken

Dus dacht ik, "ik lees op de site de handleiding nog maar eens door." Ik wist in grote lijnen nog wel hoe ik met het rietje om moest gaan, maar toch...


Ik lees nog even verder...en dan stagneer ik....what the f*ck!!! Op de site van Freya en op de site van LUMC las ik destijds dat wanneer je 's ochtends een positieve LH test heb  je ' s avonds moet insemineren.


" Oké simpel" dacht ik. Ideaal.... Maar nu ik de site van Cryos lees, en daarbij een forum open van vrouwen die inmiddels al ervaring hebben met dit doe het zelf pakketje, lees ik dat je na een positieve LH test na 24 uur en binnen 36 uur moet insemineren.

Op de site van Cryos staat dit een beetje onduidelijk in een zinsverband. Het is in het Engels weliswaar, dus slaat de twijfel toe. 

Ik bel mijn moeder, ervaringsdeskundige op het gebied van kinderen maken en krijgen. "'Ja dat weet ik ook niet schat" wat zegt je gevoel? Mijn gevoel zegt helemaal niks meer zeg ik tegen haar. Ze lacht."Heb je al een test gedaan? vraagt ze "nee" antwoord ik "Dat moet ik zo gaan doen, dus bel ik je zo terug."

Inmiddels is het 10:00 uur ik pies vakkundig in het potje, steek het stickje erin, tel mijn vaste aantal tellen, haal het stickje eruit en leg deze op de eetkamer tafel. Officieel moet je deze zo' n 10 minuutjes laten inwerken, maar als na enkele ogenblikken verschijnt daar keurig een tweede streepje. Kneiter positief. 

Het stickje ligt nog te drogen en bij te komen van een hachelijk avontuur in mijn urine, als mijn zusje appt. " hoe is het met de stickjes? " ik besluit haar te bellen, en leg mijn 24 - uurs kwestie aan haar uit, ondertussen opent zij ook een site, en leest mee. 

Beide zijn we wat twijfelachtig. "Ik zal het vanavond doen zegt ze." Ze zullen wel bedoelen binnen 24 tot 36 uur, anders bel Cryos even." Inderdaad denk ik, ze zullen wel binnen 24 tot 36 bedoelen, dus maak ik me op voor een gezellig avondje insemineren. 

Ik ben iets meer overtuigd, maar toch besluit in inderdaad te bellen. Ik las op een forum het verhaal van een vrouw welke ' s ochtend een positieve test deed, en de volgende dag aan het eind van de middag insemineerde. Beide keren in 1 keer raak. 

Ondertussen mijn moeder weer gebeld, het blijft een twijfelachtige kwestie. In sommige gevallen kan ik best heel nuchter en rationeel denken. Niet geschoten is altijd mis, en volgens mij weet je toch nooit wanneer je precies de juiste timing hebt. Als het nu niet lukt weet ik dat ik het de volgende keer anders aan moet pakken, ervan uitgaande dat ik deze avond ga insemineren.

Toch blijf ik twijfelen.

Dus grijp ik naar de telefoon...Leg mijn verhaal van de positieve  LH  test uit, en vraag wat ik het beste kan doen. Nadrukkelijk legt de mevrouw aan de andere kant van de lijn mij uit dat ik, let op!!! na 24 uur en  binnen 36 uur moet insemineren.

Hoppa antwoord op de vraag. Maar toch, een iets duidelijker zinsverband op de site is een optie, of zal het liggen aan mijn begrijpend lezen? We laten het maar in het midden. 

Ik blijf het een beetje spannend vinden, want hoe ga ik het aanpakken? Ik dacht in de constructie van Freya mooi 's avonds te insemineren. Dan hoef ik niets meer, ik kan me volledig ontspannen, en als de klus geklaard is, mooi met een dekentje op de bank relaxen. Kunnen de zwemmers hun stinkende best doen, in mijn complete zen-lichaam. Ik had het zo mooi uitgestippeld en bedacht.

Ik krijg dus twee adviezen. Lekker handig...wat ik ga doen laat ik nog even in het midden. Ik denk dat ik naar mijn gevoel ga luisteren.


dinsdag 26 januari 2016

Bestemming bereikt

De zaaddonor is er, in een stikstoftank weliswaar, hoe leuk is dat!!!

Gisterochtend toen ik druk was met het posten van "Een ijskoude bestelling deel 3", hoopte ik nog dat mijn bestelling toch echt aan zal komen, en anders dat hij uiterlijk vandaag (dinsdag ) kwam. Ik had stress.


Had ik van te voren eerst terug gekeken in mailtjes die ik van Cryos ontvangen had, dan had ik kunnen lezen dat de beste vriend al onderweg was. Ik stond al op punt te bellen naar Cryos maar bedacht me ineens, " ik zal de mailtjes eens terug lezen. Als een ware openbaring zag ik een track en trace staan.


Helemaal over het hoofd gezien, of toch niet...je krijg in korte tijd zoveel mailtjes van bevestiging, van bevestiging van betaling, van shipped out, van te volgen via, van je ontvangt nog een mailtje wanneer....enfin. Genoeg om duizelig van te worden, genoeg om dat ene linkje...nou ja. Maakt niet uit.

Hij was onderweg en hij zal vandaag nog bij mij afgeleverd worden. En ineens kwamen daar de tranen.  Ik keek welke route er afgelegd was, en ontdekte in één oogopslag dat zelfs Zweden in het rijtje thuis hoorde.


Er ging van alles door me heen, en toen ineens niks meer. Alsof ik niks voelde, alsof dit allemaal niet echt was, alsof ik niet voor een godsvermogen aan mijn meest favoriete donor in ontvangst ging nemen. Bizar. Nu denk ik dat de spanning omtrent de levering mij parten speelde.

Om exact 13:30 uur was daar het UPS busje met het UPS meneertje, die niet op de foto wilde, met in zijn hand een loodzware kist. Vergrendeld, verzegeld, ver-toestand  en wel.


En ineens is hij daar, de donor, in een kistje. Sinds ik het traject en dus deze blog op poten gezet heb, heb ik altijd al een gevoel gehad dat er hier in huis een stikstof tank kwam te staan, precies op de plek waar hij nu staat.


Toch koos ik er vorig jaar voor om eerst naar Leiderdorp te gaan, naar Medisch Centrum Kinderwens, maar dat moest dus niet zo zijn. Ik deed afstand van Leiderdorp en sindsdien heb ik een bepaalde rust gevonden omtrent de kinderwens.


Ik moest het zelf doen, gewoon lekker thuis, geen toeters en bellen want de autist in mij schakelt dat het allerliefst uit. Ik krijg teveel prikkels, en van prikkels word ik niet blij tenzij ze in mijn frisdrank zitten.

Kortom ik ben een doe het zelver, ik doe inderdaad het liefst de dingen zelf. Dus ook dit. En nu staat hij hier. De donor. Echt een besef had ik nog niet, tot gisteravond  mijn moeder onverwachts een kijkje kwam nemen. Toen begon het toch een beetje te dagen in het oosten.

Hij die daar al een tijdje op de koelkast hangt, joehoeee ja jij. Jouw donatie hang hier gewoon ijskoud in een stikstof tank te hangen. Jij kan straks wel eens de donor van mijn kind worden. Eigenlijk ook een beetje jouw kind.

Je doet er wel afstand van, maar toch het zal jouw genen hebben. Je hebt een kleine versie van jezelf de wereld op geholpen, het ander deel van die kleine versie is van iemand die jij tot over haar oren gelukkig hebt gemaakt.

Die kleine versie zal Deens bloed hebben en ik voel een bezoekje aan legoland aan komen.


Afbeelding:bron lego.wiki

Dan moet de kleine ook wel een Deense of at least een Scandinavische second name meekrijgen vind ik. Als eerbetoon aan jouw roots.


Afbeelding bron: www.donaldduck.nl

En net voor ik naar bed ga, besluit ik nog maar eens aandachtig bij die vergrendelde kist te gaan zitten. Daar waar de tank in zit. "Gek toch" denk ik bij mezelf..."hier kan mijn toekomstige zoon of dochter in zitten." Alsof er al een kindje in dat gesloten kistje zit, en je heel graag wilt gluren, de vergrendeling open wilt trekken, en wilt zeggen....hoera, ben je er eindelijk !!!

maandag 25 januari 2016

Een ijskoude bestelling deel 3

De zaaddonor

laat op zich wachten, en ik schrijf ondertussen deze trilogie. In afwachting van een mailtje van Cryos met het track en trace nummer. Afgelopen vrijdag al vroeg in de ochtend kreeg ik de bevestiging dat de donor reeds verstuurd was. Dus kan ik alles vandaag verwachten, of zal het toch morgen zijn?

Ondertussen begin ik toch mooi een beetje zenuwachtig te worden, want ik officieel hoor ik morgen en anders overmorgen mijn LH piek te hebben. Ik ,olympisch kampioen LH waarde meten, mag over een klein uurtje weer een poging potje piessen doen, om zo de LH waardes te meten. Opschieten dus met de donor.

Om 04:42 uur word ik wakker, mooie tijd om even je mail te checken. Nog geen teken van leven van Cryos, wel van een BAM mama die via de blog contact met mij zocht, zij heeft destijds ook heel bewust gekozen voor Cryos Denemarken. En na drie pogingen waaronder 1 IUI in Denemarken zelf, zwanger bleek te zijn. Haar zoontje is inmiddels 4 maanden oud.

Het is een lange mail, een erg leuke lange mail. Met nog wazige oogjes van het slapen lees ik hem in 1 ruk door. Haar manier schrijven doet me lachen, dit zal wel eens een leuke vriendschap kunnen worden denk ik bij mezelf.

Er gieren allerlei gedachten door mijn hoofd, handig natuurlijk, vooral als je weer probeert in slaap te vallen. NOT...ik droom, en ik droom de laatste dagen werkelijk weer de meest belachelijke dingen, dus echt slapen zit er niet meer in.

Er speelt maar 1 ding door mijn hoofd. De levering van de nitrogen tank. Alles hangt af van de levering. Ik heb op tijd besteld, mede op aanraden van de Nederlandse collega's van Cryos, met wie ik de afgelopen twee weken uitvoerig mijn cyclus besproken heb. Gezellig, waar moet je het anders ook over hebben met een wild vreemde. Die koetje en kalfjes verhalen zijn ook zo uit de tijd.

En echt preuts ben ik niet, niet meer. Ik heb op dames voetbal gezeten dus ontkom je er niet aan dat je gezellig met 12 vrouwen naakt door de kleedkamer heen huppelt. Later stond ik af en toe in mijn boxershort op het rennerskwartier van de motocross.

En voor mijn beste kameraad die destijds in de rats zat, laat ik gerust mijn broek zakken. Ik had een smiley op mijn billen laten tekenen met een watervaste stift, gevolg hij kon weer lachen, en ik liep drie weken later nog met de restanten van die smiley. Maar watervast was die stift, daar kan ik echt niks op aanmerken.

Dus nee preuts ben ik niet. De gesprekken met Cryos over mijn vruchtbare periode verliepen dan ook altijd zonder enige schaamte. En samen kwamen we tot de conclusie dat ik afgelopen vrijdag alles moest laten versturen.

Ik ben benieuwd. Kneiter benieuwd, en op dit moment niet de meest gezellige gesprekspartner, want ja ik ben zenuwachtig. Niet voor de inseminatie, integendeel, maar voor de levering. Komt alles wel op tijd binnen.

Alle tips om deze zenuwslopende periode goed door te komen zijn welkom. Wees vooral lekker creatief.

Ondertussen plas ik even een potje vol.........en? geen man overboord , de LH piek is nog niet inzicht, morgen komt er schot in de zaak, en ik denk dat ik woensdag de piek bereik.



Althans dat zegt mijn gevoel, en volgens de berekeningen die ik de afgelopen maanden uitgevoerd heb, kon woensdag inderdaad wel eens my lucky day worden.





zaterdag 23 januari 2016

Een ijskoude bestelling deel 2

De zaaddonor on his way.

Vrijdag ochtend 22 januari 8:50 uur precies ontvang ik een mailtje van Cryos denemarken, mijn order is onderweg. Shipped vanuit Denemarken naar hier, in belachelijk koude omstandigheden. - 196 graden Celsius. Nou dan wil je wel voor dood liggen.

Af en toe denk ik....hmmm waar zal hij zijn, in zo'n leuk DHL vrachtwagentje, vies door de opspattende sneeuw vol gekliederd door balsturige Deense jeugd, die op de achterkant van dat wagentje de bestuurder nog even helpen herinneren dat zijn vrachtwagen echt vies is.

Zo'n vrachtwagentje met té ruime vering dat zo mooi heen en weer stuitert over de Deense weggetjes. Of zal hij ergens in stock staan. Wachten tot de volgende vervoerder hem op komt pikken. Heeft ie de grens al bereikt? Waar is ie. Ik moet wachten tot ik een mailtje krijg met een track en trace. Dus wacht ik braaf. En ik ben nog nooit zo geduldig geweest.

De donor...zijn foto hangt hier al een tijdje op de koelkast met van die vrolijke koelkastmagneetjes. Hij is er al helemaal bij. Gisteren nog keek ik eens even aandachtig naar zijn blonde koppie.


Stel dat de inseminatie lukt, dan hoop ik echt dat hij of zij jouw oren krijgt zei ik hardop tegen hem, tegen de donor, de donor die al die tijd zo gezellig mee kijkt vanaf dat plaatsje op de koelkast. De kou is ie gewend dus.


Op mijn vorige post kreeg ik een leuke reactie van iemand die ook via Cryos Denemarken inmiddels trotse BAM mama is van haar zoals ze het zo leuk omschrijft " Deense" zoontje. Grappig want afgelopen week zat ik er nog over te denken, dat als alles lukt die kleine dan Deense roots heeft. Half Deens half Nederlands hoe leuk. En ik kan alleen maar kneiter gelukkig zijn met mijn kleine Deen.

Scandinavisch bloed. Gehard en oersterk. Niet bang voor een beetje sneeuw of extreme kou. Mooi zo, die kan ik straks dus gewoon in de vrieskou in de kinderwagen goed ingepakt achter het huis zetten. Net zoals ze in die landen doen. Buitenslapers slapen langer en worden vrolijker wakker, bovendien is het super gezond om buiten te slapen.

Zelf ben ik ook echt wel van de kou, ik loop liever rond de poolcirkel dan dat ik een Caribisch gebied aan doe. Zonnetje erbij, koude frisse lucht, en laat maar vol lopen die longetjes.

Dus wat dat betreft zijn wij wel een match.

woensdag 20 januari 2016

Een ijskoude bestelling

De zaaddonor

En vandaag gaf groen licht om het rietje deze kant op te laten komen. Vrijdag word hij ijskoud vervoerd. Ze mogen er bij Cryos Denemarken twee dagen over doen om dit te verpakken. Dus na enkele telefoon gesprekken omtrent vruchtbare periode en leveringstijd staat de datum van verzending voor aankomende vrijdag gepland.


Een Deen, een Deense donor, met dat zeer uitgebreide profiel waarvoor ik flink in de buidel moest tasten maar waar ik meer dan bewust voor gekozen heb. Sinds April 2015 staat dat ene rietje al voor mij gereserveerd.

Want zo zeggen ze bij Cryos, "zodra je een favoriete donor vindt doe je er verstandig aan deze vooraf te reserveren en niet te wachten tot je op punt staat te insemineren of te beginnen aan een IUI of ICSI behandeling. Want de kans is groot dat juist dan jouw favoriete donor niet voorradig is, en je al gauw voor een tweede keuze gaat."


Dus koos ik er destijds voor de raad der wijzen op te volgen, en braaf dat rietje op mijn naam te zetten.

Nu word hij vrijdag verstuurd inclusief een thuis inseminatie set. Een kind kan de was doen en omdat ik best handig ben, zie mijn voorgaande klusprojecten, lijkt het mij meer dan logisch dat ik de inseminatie ook zelf even fix. Mijn eigen expeditie, expeditie Noordpool.

Uiteraard heb ik de handleiding al een tijdje thuis liggen, maar volgens de records krijg ik deze ook netjes bijgeleverd. Ik moet er alleen voor zorgen dat ik niet per ongeluk dit rietje gebruik in mijn drinken, maar gewoon de rietjes pak die daarvoor bedoeld zijn. Moet lukken dacht ik zo.

Dus dook ik vanmorgen vanuit de douche gelijk achter de laptop. Bestelde een grote stikstoftank welke 12 dagen gekoeld blijft en ik dus niet angstvallig in de knoei kom met vruchtbare shizlle en een inmiddels ontdooid rietje. Ik speel op zeker. á la pokerface. Echt iets voor mij.


Ik won ook vaak met strippoker, en de keren dat ik verloor had ik gelukkig altijd nog een extra hempje aan, twee boxershorts...kortom goed ingedekt.

Enfin...het is gelukt. Het alom bekende rietje komt gezellig deze kant. Gelukkig ...en ik vervolgde mijn weg naar de bakker tijd voor gebak.




Want wanneer ik voor een godsvermogen aan 1 rietje besteed, kunnen daar ook best een gebakje of 6 vanaf. We bouwden een klein feestje. Piepklein.

Ik zette koffie, toverde de gebakjes tevoorschijn en gaf een kleine uitleg over wat ik zojuist besteld had.


Mijn zusje die meer verstand heeft van de mannelijke rol in het vervullen van een kinderwens, vroeg me hoe ...vergeef me mij ietwat perverse uitleg..met hoeveel kracht ik de inhoud van het rietje in moest brengen.


Mijn uitleg: " Nou ik moet over een week over drie terug naar de KNO -arts, en die moet terwijl hij mijn buis van Eustachius controleert, wel wat bewegingen in mijn oor waarnemen in de vorm van een hoop gekrioel.


En terwijl we afscheid nemen, en elkaar omhelzen speelt zij een sperma celletje in bevroren toestand,terwijl ik die in ontdooide toestand na boots. Tja...normaalste zaak van de wereld zullen we maar zeggen.


maandag 18 januari 2016

Sneeuw v.s fun

Yup I had a great weekend!!!

En hoe kan het ook anders. Ik, de sneeuw en extreme kou gaan prima samen. De perfecte combinatie om er eens flink om uit te trekken.

Snowboard broekje aan,


the same geld voor de sokken,



don't forget the jacket, beanie op , gloves uit de koffer en hoppa, get some awesome time out there!!


Pik nog even een meer dan geslaagde verjaardag mee van onze Jens die alweer 9 kaarsjes op zijn zelfgemaakte "Abel" taart mocht uitbazen.


Voeg daarbij o.a. wat dierbare vrienden, een overheerlijke zelfgemaakte lasagne, wat ijskoude pintjes en een hoop gezelligheid toe en de tred voor mijn perfecte weekend is gezet.

Love it...love them..love the snow...love the sun!! kortom een hoop om van te houden.
Een weekend om van te houden.



En dan ook nog even perfect afsluiten door samen met je zusje in een schelp van de zandbak het heuveltje in het park te trotseren. Behalve de zandbak hebben we verder niks gebroken.

Aankomende week staat in het teken van Cryos Denemarken. We houden het nog even koud, want een dezer dagen moet ik de stikstofstof tank bestellen, waarin het rietje met daarin het goedje van de donor bij -196 graden Celsius wel heel koud vervoerd gaat worden.

Mijn eigen expeditie Noordpool. Hoe leuk!!!


woensdag 13 januari 2016

Kan ik straks wel weer gaan snowboarden?

Mijzelf wagen op een skateboard, of mijn bmx fietsje weer achter dat starthek parkeren? 

Ik hou zo van die levens-style en met een kleine erbij hoeft dat niet perse drastisch te veranderen het kan alleen maar leuker worden denk ik dan.

Hij of zij kan gewoon mee in die flow, althans als het aan mij ligt wel. Ik weet natuurlijk niet welke planning die kleine er op na houd en daar zal ik me zeker de eerste periode toch aan moeten houden.
Maar goed ik ben vrij relaxed in dat soort dingen. 

Toch leek het me verstandig nu alvast even te stoppen met fietscrossen. Volgens mijn bijna wiskundige berekeningen moet ik over een kleine twee weken insemineren, als ik nu wat breek, en dat zul je in mijn geval net zien, dan kan zo'n zelf-inseminatie best lastig worden. 

Ik zie mezelf al met twee gebroken armen, en tot onder mijn oksels in het gips een rietje naar binnen douwen. 

Niet dus.

Mijn drang om een skateboard te gaan kopen is echter nog niet voorbij, ik ben verre van ver een goede skateboarder, ik weet hoe ik een ollie moet maken, maar de perfecte uitvoering is mij slechts 1 keer gelukt.


Moet ik er wel bij vertellen dat die perfecte uitvoering zo'n 18 jaar geleden moet zijn geweest, en ik het skateboarden een week of drie geleden weer opnieuw ontdekt hebt. Dus tot nog toe kan er weinig verkeerd gaan, althans dat denk ik. Want ik ga immers alleen maar immer gerade aus. 

Bovendien heb ik gelezen dat een vruchtje nadat het zich ingenesteld heeft, tot twaalf weken zwangerschap veilig achter het schaambeen van moeders verstopt zit. 

In mijn geval zal dat vruchtje dan een helmpje dragen, wat knie-en elleboogbeschermers om hebben, en zijn kleine torso zal verschuilt zitten achter een bodyprotector. What else can go wrong?

Moet ik dan echt dat soort dingen nu al op gaan geven? Natuurlijk moet ik voorzichtiger zijn, iets wat ik eigenlijk al wel ben. Ik lijk wel een dare devil, maar mensen die mij echt kennen, kennen me denk ik ook wel een beetje als een angsthaas.

Bron: snowboarding.transworld.net

Vaak wil ik te snel, ik wil net als Cheryl Maas een perfecte tric uitoefenen, denk bij elke bocht die ik op het snowboard maak " doe ik het wel zoals het hoort, maakt snowboardend Nederland me niet af als ik deze bocht bijna spastisch doorkom? Hoe ziet mijn style eruit? zie ik er een beetje uit als een snowboarder of kan ik beter gaan kleien? 

Allemaal vragen die natuurlijk cruciaal zijn, als ik die afdaling maak. Althans in mijn wereld, in mijn perfecte wereld. "Jezus waar maak je je druk om gek", zegt mijn broertje dan. "Je doet het prima, niet teveel nadenken." 

En zo is het eigenlijk ook, als je maar lol hebt, dan komt alles vanzelf. En inderdaad die lol wil ik zo graag gewoon blijven behouden, en naar mijn mening kan dat ook gewoon. Ik heb vrienden die toen hun zoontje een jaar of twee was, gewoon weer lekker op dat board stonden, gewoon omdat ze het onwijs gaaf vinden. 

Ze snowboarden al toen de kids er nog helemaal niet waren, en toen de kids er eenmaal wel waren, lieten ze zich niet tegenhouden. En met hun en hun liefde voor alles wat ze voor die tijd ook deden in mijn achterhoofd ga ik deze uitdaging gewoon lekker aan.

zondag 10 januari 2016

Skate fanaatje?

Mijn eerste skateboard was een roze, ik hoor je denken, een roze? Yup een roze! Samen met de mama gekocht in een speelgoedwinkel.

Met van die lange spillebenen baande ik mij een weg tussen de stoeptegels die altijd verrassend vaak meer omhoog stonden dan gewoon plat lagen. Zó bloed irritant, zit je net lekker in de flow en dan....

Van mijn oma die vroeger, en nu eigenlijk nog steeds, meer weg heeft van een kwa-jongen, kreeg ik mijn tweede skateboard.

Ze zal wel gedacht hebben  "van alle kleindochters die ik heb, is dit wel eentje die belachelijk dicht in de buurt komt van de kwajongen die ik vroeger was ''. En ze heeft gelijk.

Enfin. Dat skate is blijven plakken. Skate broekjes, skate schoentjes, gewoon chill !! Het is een lifestyle.


Dat terug te vinden is in het hele wereldje waar ik me in bevind. Motocross, fietscross, snowboard, surf overal vind je dezelfde merken. Net iets voor mij.


Een week of wat geleden kocht ik via blue-tomato die te vette beanie.  En vulde het assortiment aan met een hoody van Burton. 


Mijn zoektocht naar de perfecte eerste skate schoen voor dat kleine skate fanaatje wat hopelijk straks zijn of haar intrede doet, gaat natuurlijk onverhinderd door. Op dcshoes-netherlands vond ik natuurlijk weer al te leuke eerste stappers.


Afgelopen donderdag en vrijdag waren wij in zeeland, natuurlijk word er dan ook even een bezoekje gebracht aan the Tube in Middelburg. 















Echt té gek wat je daar allemaal kunt vinden op het gebied van snowboarden, skateboarden, longboarden and even stuntsteppen.


 afbeelding via Eastwardsports.com

Reden genoeg om binnenkort weer weer even terug te gaan.