woensdag 28 september 2016

Met je tong op je schoenen.

Wat nou als je geen inspiratie hebt?

Zoals vandaag bijvoorbeeld. Dan zit je uren een beetje zinloos naar je laptop te staren, want je wilt er zo dolgraag een leuke post op na houden. Tegen beter in weten in, want hoe langer ik nadenk over een passend onderwerp voor vandaag, hoe meer ik tot een besef kom dat dit echt niet gaat werken.

Vroeger op de grafische school werkte het al niet, dus waarom nu wel. Zodra wij een opdracht kregen en daar gelijk een deadline aan vast geplakt werd begon iedereen als een gek te tekenen. Behalve - u raad het al- ik.

Ik zat voor me uit te staren, kauwde een potlood of 3 weg, en kreeg in een uur tijd minstens 8 verontwaardigde blikken van een ietwat geprikkelde leraar. Blikken als in, "zal je niet eens beginnen te tekenen".

Pas op de weg naar huis, of de volgende ochtend op het toilet,- ik bespaar je details- kreeg ik inspiratie, om vervolgens altijd keurig op tijd de deadline gehaald te hebben.

Niks aan de hand dus. Tot nu....!!!

Pesten??? No way


Kijk ik kan vandaag natuurlijk gaan hebben over de week tegen het pesten. Maar wat schieten we er mee op. We weten allemaal dat het niet mag, en dat het ook niet heel netjes op je cv voor de toekomst zal staan.

Afbeeldingsresultaat voor pesten

afbeelding verkregen via weektegenpesten.nl

Gewoon niet doen dus. MAAR DAN OOK ECHT NIET!!!!!

Oke dat onderwerp hoeven we niet meer te bespreken dus. Kunnen we afvinken ik heb mijn understatement gemaakt.

Ondertussen eet ik een broodje en kijk ik naar het NOS journaal. Een goed idee blijkt, want ineens heb ik een onderwerp. Het journaal, welke vaak een vertekend beeld geeft van de daadwerkelijke situatie rondom politieke vraagstukken, conflicten en weet ik veel wat voor een ongein. Wijst ons vandaag op het feit dat er op een basisschool in Rotterdam begonnen is aan een proef om kinderen 1,5 kilometer te laten hardlopen voordat de les begint.


Met je tong op je schoenen


De proef is over komen waaien uit Groot Brittannië. Een opmerkelijk initiatief dat een basisschool uit de Schotse Stad Stirling vier jaar geleden al nam, en waar ze nu de vruchten van plukken. Vrolijke kids, met gezonde blosjes op hun wangen, Kids waarvan het concentratie vermogen flink gestegen is, en hun gedrag verbeterd werd. Ideaal...in mijn optiek.

Vanzelfsprekend haast dat er van overgewicht geen sprake meer is. Iets wat volgens de Wereldgezondheidsorganisatie beschouwt word als één van de grootste uitdagingen van de 21 eeuw, is obesitas bij kinderen.

Zo'n 500 scholen in Londen en Wales hebben het voorbeeld van de Schotse School in Stirling  nu gevolgd, en nu is daar dus ook die school in Rotterdam. Thank god...het wiel schijnt opnieuw uitgevonden te zijn. Ik was al even bang dat alle kinderen dicht zouden slippen.

Dat we enkel nog van die Michelin kindertjes afgebeeld zien worden in het grote speelgoedboek dat nu weer volop uitgedeeld word en welke weer op de deurmat mogen verwachten.

Kindertjes die vastgeplakt van zoetigheid, met hun neusje tegen het scherm van de tablet zitten. Onlosmakelijk verbonden met het www. Die hun fijne motoriek moeten ontwikkelingen door van links naar rechts te swipen.


Afbeeldingsresultaat voor tablets en kinderen

afbeelding verkregen via jipmagazine.nl

In hemels naam. Lieve mensen, slinger uw kind naar buiten en draai de deur op slot. Geef ze een fietsje mee, of een springtouw, een doos met spijkers en een hamer.

Laat ze hun motoriek ontwikkelen terwijl ze hutten bouwen, en slootje springen. Terwijl ze lekker samen met vriendjes gaan skateboarden in het park. Zodat wij gewoon weer ouderwets pleisters kunnen plakken en splinters kunnen trekken.

Dat een initiatief als deze toegepast moet worden omdat onze kinderen anders te dik worden, hun gedrag te vergelijken is met dat van tuig van de riggel, en hun concentratie zo ver reikt als die van een boon, dat is toch een wezenlijke tekortkoming van ons als maatschappij.

Enfin...mochten jou kinderen met hun tong op hun schoenen weer thuis komen aan het einde van een schooldag, dan is dat voor een goed doel geweest. Reden te meer om weer eens lekker te shoppen...kinderschoenen weliswaar.


maandag 26 september 2016

Skate and cute it will be !!!

Skate mom to be?


Voor wie mij kent, weet dat ik dol ben op sporten als skateboarden bmx-en en dat soort ongein. Voor wie mij (nog) niet kent, doe ik alvast even een boekje open.

Oke...hou je vast. Ik ben 35 en in plaats van dat ik nou gewoon eens fatsoenlijk met één of ander designer handtas achter een designer wandelwagen loop, loop ik een groot deel van mijn tijd met een skateboard onder mijn arm.

Staat mijn bmx fiets hier te shinen in de woonkamer, en denk ik voornamelijk aan hoe leuk het allemaal gaat worden. Leuk in de zin van..."jippie wij gaan binnenkort naar een dirtpark", en hoe leuk zal het zijn als ik straks gewoon een heelflip kan. -Dingen waar je aan denkt op deze leeftijd toch?-.

Gisteren popte ik er na gewoon stug door oefenen een simpele trick op mijn skateboard uit.
Ik was gods gelukkig, prijsde mezelf en mijn skateboard de hemel in, en deed een vreugde dansje.

Het zijn dus sporten als deze waarvan mijn hart gerust een slag of 10 overslaat.



NK Skateboarden


Aankomend weekend ga ik naar het NK Skateboarden, een dagje op en neer naar Tilburg. Ik mag daar foto's gaan maken voor mijn nieuwe site Keep them Hooked.

Een site waarin ik de leukste events op het gebied van de extreme sporten voor kids onder de loep neem. Waar kun je als ouder deze events vinden, en waar koop ik de allerleukste skate - sokken voor mijn gebroed.

Ik geef een beetje een wegwijs in het wereldje van deze sporten. En probeer kinderen en ouders zo enthousiast te maken en offcourse te houden voor al dit leuks.

Daar is natuurlijk het één en ander aan voorbereiding voor nodig, en laat ik daar nu de laatste tijd lekker mee bezig zijn geweest. Volgende week worden de puntjes op de i gezet.

Heerlijk!!!!!

Inmiddels ligt het logo dat ik getekend heb, in handen van onze lieve vrienden van DWS Decals, en bouwt vriend Henk de nieuwe site. En ik kan alleen maar kneiter dankbaar zijn voor wat zij voor mij doen.

En dan, als alles zover klaar is kan ik lekker aan de slag. Evenementen bezoeken, contacten opdoen en samenwerkingen aangaan. Genieten in het kwadraat.




Ondertussen ontploft mijn hoofd soms van de leuke ideeën die ik heb voor de nieuwe site, terwijl ik hier op PuurHappy ook gewoon lekker door blijf gaan met posten. Mijn kinderwens blijft natuurlijk gewoon onaantastbaar. Iets wat nog steeds aanwezig is, en waar ik zodra alles loopt ook gewoon weer lekker mee aan de slag ga.

Er zijn natuurlijk niet voor niets die leuke kleine skate schoentjes op de markt, daar moeten gewoon kleine voetjes in.

En alles wat klein is is cute. Meng cute en klein met skate, en je hebt wat mij betreft de meest ideale combinatie.


woensdag 14 september 2016

What keeps you awake??

+ 30 graden 


Midden september en we lopen massaal naar het strand, zijn verhit in het kwadraat, en in slaap vallen met deze warmte nee, dat gaat ook niet echt lukken.

Ik ben een draaier en een keerder in bed. Maar zodra ik op mijn buik rol ben ik vaak in no time vertrokken. Ik kwijl de hele bliksemse bende onder en moet toch echt een dekbed over me heen hebben liggen, anders word het niks.

Ik probeer het ook zonder hoor absoluut, maar van slapen wil mijn lichaampje niks weten.
"Val nou toch gewoon in slaap, doe het nou gewoon, trek je maar niks aan van de warmte. ....ja bijna...bijna.., ja dit gaat goed je slaapt bijna, nou niet uit het niks gewoon weer wakker worden, jij hebt dit onder controle" 

Tot zover...BAM en ik ben weer wakker. ""Nou dat ging mooi...ik sliep bijna". en zodra ik me dat realiseer dan is het mis. Back to earth, stop met kwijlen je bent er gewoon weer bij. Net als de rests van oververhit Nederland. 

For crying out lout, je zal toch met deze warmte een beetje kindjes aan het maken zijn. Omdat de zin zo hoog is, en de temperatuur. 


Buikslapers


Nee hoor...ik hou me liever bezig met a good night of sleep. En ik hoop dat mijn gebroed dat later ook gaat doen. Gewoon lekker doorslapen, ook al is het warm. Op je buikje draaien, die kleine armpjes eronder, knietjes optrekken en OUT. 

Net als je moeder. Die doet dat ook. Behalve nu...allejezus te paard. wat is het warm. "Zal ik het raam nog verder open zetten?'' Dan waai ik tenminste lekker uit bed, kan ik geoorloofd tot aan mijn schouders onder mijn dekbed kruipen, en kan de kwijl sessie hervat worden.""

""Ja ik doe het"" bedenk ik me. Ik stap uit bed loop eromheen, en geef het dakraam een flinke slinger. Zo kom maar op met dat wind vlaagje denk ik nog, en spring mijn bed weer in.

Wat heerlijk zeg..nu moet het gewoon goed komen. Ik trek mijn dekbed tot aan mijn schouders omhoog, draai op mijn buik, en weg ben ik.

Ik ben dus echt een buikslaper. De foto's van vroeger liegen er ook niet om. Een luier kontje, een speentje, een bed vol speelgoed en een buik slapende peuter ik.



Wat zal het toch fijn zijn als mijn kids - want het hele kinderwens gebeuren pak ik dadelijk weer op - later ook gewoon buikslapers worden. 


Wiegendood


Buikslapers slapen beter langer en dieper. Er is weliswaar een link met wiegendood. Maar voor mij werkt het buik slapen prima. Ik word er rustig van, geen last van rondvliegende armen en onrustige benen. En toch een beetje een geborgen gevoel.

Ik kan me goed voorstellen dat dat bij baby's en jonge kinderen ook het geval is. Een aanrader zal het zeker niet zijn, wanneer je er de folders en adviezen van verloskundigen , kraamverzorgers en weet ik veel wie er op na houd.

Maar als dit nou juist de positie is, waarbij die kleine druif zich het beste manifesteert qua slaapgedrag. Dan ga ik hem of haar zeker niet wakker maken, om als een politie agent te vragen waar ie mee bezig is. 

"'Ja kleine man, en waar denk jij dat jij op dit tijdstip - lees 21:03 uur - mee bezig bent? je weet toch dat je van het ministerie van veiligheid en volksgezondheid niet op je buik mag slapen? Beatrijs Smulders draait zich om in haar wieg. Inderdaad...Dus draai je maar lekker op je rug, kun je mooi de hele nacht naar het plafond staren, want vanaf nu doe je geen oog meer dicht, en mama ook niet trouwens."

Dat gaat niet gebeuren natuurlijk, dat begrijp je zelf ook wel. Als mijn gebroed besluit liever op zijn of haar buikje te willen slapen, dan slaap ik lekker met ze mee.

Welterusten!!!







maandag 12 september 2016

Skate like a maniac.

Into skate I Am.

Eergisteren bestelde ik de kaarten voor het NK Skateboarden in Tilburg. Helemaal happy, want de laatste tijd is het skate wat mijn aandacht trekt. Ik kocht een tijdje geleden weer een skateboard, en ben druk aan het oefenen op de Ollie. Een tricks die je als skateboarder gewoon onder de knie moet hebben, de basis van alle tricks.



Op het gras gaat het vrij aardig. En zeker wanneer ik niet nadenk, flink door mijn knieën zakt en er dan gewoon voor ga. In mijn hoofd een Candy Jacobs, dè Pro skater van Nederland.En natuurlijk Keet Oldenbeuving aka Skatekeet die afgelopen zaterdag nog Nederlands kampioen werd tijdens het NK voor meisjes tot 16 jaar. Great job Keet...well done!!!

Oke de Ollie. Die oefen ik dus op het gras. Zodat ik een beetje houvast heb, waardoor ik de techniek tot in de puntjes onder de knie kan krijgen. Tot in de puntjes inderdaad, en tot op mijn sokken. Want mijn skateschoenen zijn inmiddels tot op de draad versleten. Waardoor mijn sokken iets meer lucht krijgen.



Op het gras gaat het dus prima, maar zodra ik mezelf en mijn skateboard naar het asfalt verplaats om daar verder te oefenen, dan is daar iets met reality en face you're fears. Iets met angst om genadig hard op je plaat te gaan. Terwijl ik weet dat dat er gewoon keihard bij hoort. 

Wat is dat toch met mij, en de voorkeur voor die sporten. For crying out lout ik ben 35. Toen mijn moeder 35 was, was ze getrouwd, had 4 kinderen waarvan er ééntje niet echt een meisje meisje was. Maar meer een tomboy die hield van skaten en crossfietsen. In dat opzicht lijk ik dus niet op mijn moeder. Ik ben 35 heb een BMX fiets en  een skateboard.



Nog geen kids, ben niet getrouwd maar doe wat ik leuk vind.  Vandaar het NK Skateboarden, waar ik echt belachelijk veel zin in heb. 

Niet alleen omdat de sfeer daar magnifiek zal zijn, live muziek, lounge areas, - laat dat nou net iets voor mij zijn- een uniek parcour,  en zelfs skateboard clinics in het Ladybird skatepark iets waar ik natuurlijk gewoon lekker die ollie eruit wil knallen. 

Maar vooral ook omdat ik als pers op de baan mag om voor mijn nieuwe site "Keep Them Hooked" de meest vette foto's te schieten. En je wilt niet weten hoe blij ik daarmee ben. Iets met op een schaal van 1 tot 10, een 12. Minstens...






maandag 5 september 2016

De spenen kwestie

Het fopspeen drama


Mijn kleine vriend Ryleigh, het zoontje van mijn beste vriend en zijn vrouw, -laten we dat even voorop stellen- heeft er de laatste week een handje van om zijn speen kwijt te raken. Te verstoppen, weg te gooien, op te eten. God may know wat hij er mee doet, maar zo langzamerhand begint het een nogal een kwestie te worden.

Ik krijg de laatste tijd regelmatig de vraag "Heb jij zijn speen ergens gezien? ". Een vraag die ik dan eigenlijk steevast met een " NEE " moet beantwoorden. Of  een " ligt hij niet in de auto?"

"Nee daar ligt ie ook niet" een antwoord die ik dan weer krijg. "Ik snap er niks van, waar laat hij ze toch, dit is al de zoveelste speen die weg is." vertelt zijn ietwat gefrustreerde mama mij. En ik kan me haar frustratie meer dan voorstellen. Ik heb een jonger zusje vandaar. U begrijpt de boodschap.

Zij had dan geen speen maar een knuffel sokje, en o wee als dat frustel dinkie weg was. Het hele gezin werd opgetrommeld en van bed gelicht met een verzoek te gaan spoorzoeken. Als ware Sherlock Holmes baanden wij ons een weg in de eventuele crime scene.

Want "' laatje" zo noemde zij haar sokje, kon echt overal liggen. En met overal bedoel ik ook F*cking echt overal. Ik geef u een kleine selectie van waar "Laatje"" zich destijds allemaal bevonden heeft. Komt ie...


  • In een plastic tasje van een schoolvriendinnetje van mij. Ik had namelijk een verjaardagsfeestje en zij was één van de genodigden. Bij thuiskomst vond ze een sokje in haar plastic tasje, dus kreeg mijn moeder een telefoontje, met de vraag of het sokje dat net gevonden was het sokje  van het zusje van Louise was. Yes it was...thank god you saved the day, anders hadden we nu waarschijnlijk nog lopen zoeken.
  • Op het aardappelveld bij een boer. Heel logisch natuurlijk.  
  • Achter in het bakje van een kiepauto van mijn broertje.
En als klap op de vuurpijl...ja het is bijna  te ranzig voor woorden...maar op één of andere manier moet ik dit toch met u delen
  • In haar eigen piep kleine onderbroekje.

Tjah over een plaats delict gesproken. Daar zoek je toch ook niet. Maar gelukkig kreeg het peuter zusje steevast aan het einde van de dag een douche beurt, en dan komen er ware schatten boven blijkt wel weer.

Dus over zoekgeraakte baby en peuter items, kan ik inmiddels een boek schrijven. 

Enfin, de spenen kwestie gaat door.

Favoriete fopspeen


In mijn vriendenkring huppelen er een heleboel kiddo's rond. Met eigenlijk allemaal een eigen voorkeur voor een bepaalde speen.

Zo waren de kids van Jan en Petra verzot op de fopspenen van Phillips Avent. Een merk als Bibi lieten ze links liggen. 

Max van Robert en Karin, doet het prima met de spenen van MAM

En Ryleigh is een Difrax man. Dus daar begint de kwestie. Only Difrax it will be, de fopspeen van KTM was leuk voor het foto momentje van laatst, maar daar blijft het dan ook bij.



Keuze in overvloed qua merk. Maar dan hebben we ook nog de verschillen in Combi en Dental, en speelt de leeftijd van het gebroed ook nog een grote rol. 

Van -2 tot + 2 maanden, Van 0- 6 maanden, van 6 -12 maanden en dan is er nog een 18+.  Forgive me als ik nog een categorie vergeten ben, maar het is bekant een ware studie geworden.

Afgelopen vrijdag avond kreeg ik een telefoontje van Melissa, de mama van Ryleigh.

"Heeeeyyy... ja ik denk niet dat je het in huis hebt, maar ik probeer het toch maar even, heb jij ook speentjes thuis liggen?" was haar vraag. En ik hoorde aan haar stem dat er iets met drama in zat. Gezonde drama, een spenen drama.

"Jazeker heb ik die, een heel arsenaal, ik zal even voor je op zoek gaan. Welke speen wil je hebben?" voegde ik er in no time aan toe. 

"Als je een 12+ hebt dan graag, een het liefst een Combi." was haar antwoord.

Dus spurde ik naar boven, naar de babykamer to be. Ik heb zo door de jaren heen, heel wat speentjes verzameld, gekregen van vriendinnen in van die "Hoera ik ben zwanger, en nu krijg je zo'n met reclame, een pamper een sudocreme en een fopspeen gevulde doos." Je kent ze wel. 


Of ik kocht er zelf eentje, als ik een leuke tegenkwam.

Nu kwam dat arsenaal goed van pas. Maar de juiste speen zat er net niet bij. Om het drama nog even groter te maken. 

Aan de telefoon bespraken we samen de mogelijkheden, alsof we een raket de ruimte in zouden sturen, zo precies. "Geef de AVENT 0-6 maanden Combi maar mee, en de Difrax 18+ Dental. En dan zullen we wel zien. Ronald is al onderweg" zei ze.

En inderdaad een luttele 2 seconden later stond Ronald voor de deur. Ik besprak met hem de keuze voor de spenen. En voegde er aan toe dat die echt van die gouden momentjes in een vriendschap zijn. Dat als er zich een drama voor doet, in dit geval de spenen drama, de vrienden om de bocht komen.

"Laat me nog even weten waar de keuze op gevallen is" riep ik toen hij weg reed. 

Twee minuten later kreeg ik en bericht. Geen van beide spenen werd door de kleine man geaccepteerd. Dus werd er a la minute een ritje naar de kruidvat gerealiseerd. 

"Gooit hij ze niet in de vijver?" had ik al eens gezegd, want van de week zag ik hem zijn speen een vuurdoop geven namelijk, om hem vervolgens weer terug in zijn mondje te steken.

" Die dingen blijven drijven, dat hebben we al eens geprobeerd" zei Melissa. En nu komt Ronald ook nog eens met een verkeerde speen thuis." Ik geef het op hoor" kreeg ik via een app bericht.

"Op dit moment zit Ronald met zijn armen over de bodem van de vijver te harken" voegde ze er nog aan toe, op zoek naar eventuele verdronken speentjes. Resultaat....Niks, nopes, nada.
"Heeft hij ze niet in zijn broekzakje gestopt of in een jaszak.?" ja als vriendin denk je mee hè. Alsof het je eigen kids zijn. 

"Ik verdenk hem ervan dat hij ze gewoon in de prullenbak gooit " zei Ronald. Dus opperde ik om maar een voorraadje spenen aan te leggen, zodat dit soort drama's uitblijven.

De volgende ochtend heb ik toch maar eens een berichtje gestuurd, uit medeleven. Want een krijsend kind, een verkeerde speen en een nachtje niet slapen daar horen gewoon wat woorden van troost bij.  

"Ik heb hem gewoon die speen gegeven die ik gisteren gekocht heb, Een Difrax Combi 18+, en hij heeft er prima mee geslapen." Aldus mijn beste vriend.  Thank god....Wonderen bestaan.


Hebben jouw kids een voorkeur voor spenen, En is het drama compleet wanneer er eentje mist? Of hebben jullie ook een voorraad of nood oplossing als achterban? Laat het weten in de comments hieronder.



zondag 4 september 2016

Tattooed moms deel 2!!!

Tattooed moms


Enkele weken geleden schreef ik hier een stukje over tattooed moms. Over de leuke bijkomstigheden die je als getatoeëerde moeder hebt of kunt hebben. Lees hier alvast dat stukje alvorens je als een malle in deze nieuwe post duikt.

Dan wacht ik even......Oke fijn dank je wel. Was leuk hè? Vooral dat stukje over die familie foto's waarin zij zichzelf op haar eigen unieke manier presenteert. Erg leuk vind ik het nog steeds.

Verslaafd aan inkt?


Nou had ik al een tatoeage of twee verspreid over een dikke vijf jaar, dus over een verslaving valt nog niet te spreken. Men spreekt pas over verslavingen - en nu moet ik eerst even googelen- als je niet meer zonder kan. E Voila!!!

Niet meer zonder kan? Oke... zonder in de zin van??? Ik ga dood als ik niet NU nieuw inkt ga halen? Of, ik raak volledig in paniek als mijn saldo voor een nieuwe tattoo niet toereikend is?? 

Bovenstaande scenario's zijn voor mij niet van toepassing en ik hoef ook echt niet elke drie maanden een nieuwe tattoo, gewoon om het te hebben. 

Integendeel zelfs. Mijn nieuwste aanwinst heeft zeker zo'n drie kwart jaar in mijn hoofd gezeten en de laatste tattoo liet ik zetten in 2012 dus ik bedoel maar. 

Origineel


Daarbij komt dat ik iets tegenkomen moet waarvan ik denk..."Ja dat is het, heeft het een betekenis...?? Nee, eigenlijk niet, ik vind het gewoon vet, en niemand op deze aardkloof loopt er mee rond. " Dus doen? ja doen". 

Zo gaat dat in mijn koppie. Ik heb werkelijk een hekel aan infinity tattoo's sorry for that. Maar wees godsamme eens een beetje origineel lieve mensen. Infinity for crying out lout, dat is het zelfde als wanneer je tenminste drie kinderen uit één gezin allemaal dezelfde naam geeft. 

Ach ja...want het hoort zo hè, grootvader heette ook Willem dus ja ...en wij vonden Jan - Willem ook wel erg leuk, en Willemien, Willemien is echt de bom, en toen Kees-Willem geboren werd. Toen ja...Ach gossie Kees -F*cking -Willem.  

Bij sommige mensen ontbreekt het puntje originaliteit een beetje, niet dat het verder iets uitmaakt, maar van cruciaal belang is het wel. 

Oke..genoeg geklaagd, we gaan weer vrolijk verder. Er zijn mensen die in mijn ogen een meer dan geniale portie creativiteit bezitten. Geloof mij...ik ben creatief- als het mij uitkomt- origineel kan ik ook best zijn, maar geniaal op dat gebied, nee dat ben ik niet.

Ik heb een grafische achtergrond, zit op het puntje van mijn stoel wanneer er een documentaire van de Belgische mode ontwerper Raf Simons - welke jarenlang creatief directeur bij Christian Dior geweest is- voorbij komt, en heb absoluut oog voor detail. 

Ik kon het woordje origineel uitgevonden hebben, het lijkt een soort van in me te zitten. Originaliteit vind ik zo ontzettend belangrijk. Of het nou in geboortekaartjes, tattoo's of weet ik veel wat zit...bij mij heb je automatisch een streepje voor als je die gave hebt. 

Als kind al dacht ik bij het maken van een werkstukje "Jezus kunnen we niets leukers bedenken dan dit", beteuterd stond ik dan te kijken, als ik te horen kreeg dat we ons echt aan het idee van de juf moesten houden. Ik gilde van binnen....en ging veel liever zelf aan de slag. 

Origineel moeten de tattoos dus ook zijn. Ik had er eentje in mij hoofd, en in no time stond hij op papier.


  



Twee weken geleden maakte ik een afspraak bij Paul van der Zwaard, eigenaar van Smooth Sailing tattoo in de Gelkingestraat in Groningen. In 2011 zette Paul mijn allereerste tattoo, tijd om nummer twee te zetten dus.

Afgelopen donderdag was het zover. Binnen een uurtje stond de meest recente tattoo op mijn onderarm. Op je tanden bijten offcourse...maar laat ik daar nou net goed in zijn.

We kletsen over kunst, en skate en bmx....over dat ik nu lekker zes weken niet hoef te douchen, wat een grap is uiteraard, en over of dat hartje nu wel of niet ingekleurd moest worden. 

Nu kan het herstel beginnen. En word ik hoop ik ook zo iemand met de meest unieke familie foto's,
Die van enthousiasme en originaliteit gewoon van de muur knallen.

Een verjaardagscadeau van mijn papa. Eentje waar ik uiteraard belachelijk blij mee ben.