woensdag 26 oktober 2016

Instagram, Facebook en mijn lack aan social media skills.

Het opzetten van een bedrijfje naast deze blog, dat is waar ik de laatste tijd flink mee bezig ben. Maar zonder slag of stoot gaat het niet.

En natuurlijk heeft iedere ondernemer in de dop daar mee te maken. Want voor niks gaat de zon op toch? Ik ben al dagen bezig met het aanmaken van een simpel Instagram account. Hoe moeilijk kan het zijn zal je denken, nou moeilijk genoeg om mij af en toe gewoon lekker even helemaal tot waanzin te drijven. Om verdrietig van te worden gewoon. Maar dan ook echt verdrietig hè.


Ik ben niet zo iemand die (en ik ken er eentje) echt elke zucht op haar facebook pagina zet. Geheid dat jij er ook een handjevol van kent. Reden genoeg voor mij om zo iemand niet langer meer te volgen. Je gaat gelukkig nog net niet mee naar de w.c zeg...allemachtig man.

Maar goed. Ik wil mijn bedrijf op de markt zetten en dan heb je toch echt nogal een Social Media kit nodig zeg.

Ik kom uit het reclame wereldje. Een wereldje dat ik qua ontwikkeling ruim een eeuw geleden verlaten lijk te hebben. Social Media training zal dus absoluut iets voor mij zijn. Ik moet het mezelf eigen maken dat ik vaker foto's maak van wat ik doe, waar ik heen ga en waarom ik erheen ga.



Dat vind de klant dan weer leuk. En leuke klanten dat is waar het uiteindelijk omdraait.

Ik schreef mijn bedrijf in bij de KvK, en wat was ik f*cking trots zeg!!! Heb ik er een foto van?? Uhhh nee...gewoon omdat ik het nogal een gedoe vind om op de stoep voor een een bedrijf als KvK mijn haar in de plooi te doen, de juiste positie of houding aan te nemen te kijken of je qua lichtinval wel goed zit. Om vervolgens te klikken, en erachter te komen dat je er gewoon ruk op staat.

Enigszins geïrriteerd verwijder je de foto om weer een nieuwe foto te maken, want je wilt er hoe dan ook leuk op staan. Ondertussen voel je je nogal ongemakkelijk, aangekeken en opgejaagd door alles en iedereen om je heen. En om dit soort irritaties te voorkomen. en omdat ik niet heel erg veel zelfvertrouwen heb, skip ik het liefst zulke momenten. En dat terwijl ik graag dingen vast leg.

Ik loop dus door, terwijl ik weet dat ik best een foto mag maken, dat er niemand is die zal zeggen..."heey Lennips sta je nu gewoon een selfie te maken voor het pand van de Kvk. Oprotten wegwezen ga je moeder pesten, de buurman of weet ik veel wie, maar hier worden geen foto's gemaakt. En een uitzondering maken doen we ook niet.

Natuurlijk mag ik foto's maken. Net als ieder ander dat doet, voor het thuisfront, voor je nieuwste vlam, voor de rest van de wereld of gewoon bedrijfsmatig.

Ik moet het mezelf eigen maken dus. Dat als ik onderweg ben naar een event, regelmatig foto's post, en daarbij nogal wat gebruik moet maken van ##### inderdaad de hashtag.

Dat die nieuwe skate sokken waarmee ik net van de trap af geleden ben omdat ze nog te glad zijn, echt bij die ene # skatewinkel # vandaan komen. En dat ik dat dan weer publiceer op mijn Instagram account.



Maar alle Jezus te paard wat moet ik er aan wennen. Gelukkig sprong vriend en website ontwikkelaar Henk voor mij in de bres. Hij is druk bezig met het maken van mijn nieuwe site. Een site waarin ik dus ook die tools als Instagram en Facebook op heb willen staan. Je kent het wel...ik maak een foto, plaats dat op het Instagram account van Keep them Hooked ( mijn nieuwe bedrijf) en vervolgens komt die foto ook weer op de site te staan.

Super handig natuurlijk en verdomd ideaal om zo je bedrijf een beetje te promoten, maar voor mij is het nu nog gewoon allemaal een beetje abra - f*cking - cadabra hoor.

Al doende leert men is mij altijd verteld dus waag ik mezelf er maar gewoon aan. Ik sta natuurlijk te popelen om dadelijk keihard aan de slag te gaan. en ben super blij met de nieuwe site die elk moment de lucht in kan gaan.

En ach met al die social media skills komt het vast helemaal goed.




woensdag 19 oktober 2016

Unschooling

Afgelopen maandag schreef ik hier een artikel over het principe unschooling. Want wat is nu eigenlijk unschooling? Een vraag die ik opgelost wilde zien, en zoals beloofd in de vorige post, kom ik er vandaag op terug.

Ik deed mijn huiswerk, iets wat ik niet tegenkwam op de site's die ik bezocht omtrent dit onderwerp. Voor zover ik dus weet geen huiswerk voor deze kids. Lucky ones I think!!!!

Maar wat houdt unschooling dan precies in ?


Zijn dit geen losgeslagen kinderen dan? Iets wat je al snel denkt als je hoort dat deze kinderen niet volgens de boekjes leren?

Want dat hoort toch zo, dat is wat ons ingeprent is toch?? "Volgens de boekjes" letterlijk en figuurlijk.
Het antwoord op deze vraag kan ik denk ik beantwoorden met een volmondig NEE....

Kinderen die via het unschooling principe opgevoed worden, zijn per definitie geen losgeslagen kinderen. Zij krijgen in tegenstelling tot kinderen die met name door de Nederlandse overheid verlicht worden (leerplicht) meer vrijheid in hun doen en laten. Er word naar hun behoefte geluisterd en daarbij word het lesmateriaal aangepast. In hun eigen tempo en op hun eigen manier. Niet die one size fits all shit dus waar ik het eerder over had.

Deze kids die via het unschooling principe les krijgen worden begeleid door volwassen, die ze helpen hun zelfgekozen projecten te realiseren, de kinderen (veelal van verschillende leeftijden) zijn zelf verantwoordelijk voor wat ze leren of willen doen.

Ik las een stukje over een moeder van wie alle drie haar kids volgens dit principe les krijgen.  Op een soort van school genaamd "de Ruimte""

Uitleggen wat unschooling precies is vindt ze best moeilijk. Mensen krijgen al vaak het idee dat er helemaal geen grenzen zijn, dat deze kinderen maar mogen doen en laten wat ze willen.Natuurlijk zijn er grenzen. Als een kind de hele dag op een trampoline zal willen springen dan mag dat best, maar op een gegeven moment zal er een kind komen dat ook graag op die trampoline wil spelen. Of zelfs samen met jouw op die trampoline willen staan. Dan zullen ze toch moeten leren samen te werken.

Ze komen dus voor veel keuze's te staan, ontmoeten veel andere mensen waarmee ze om leren gaan. De Ruimte is een samenleving, die onderdeel vormt van een grotere samenleving. Kinderen worden niet wereldvreemd, juist omdat ze de hele dag aan het samenleven zijn.

Om te leren samenleven heb je bepaalde vaardigheden nodig, en zij helpen die kinderen die vaardigheden te ontwikkelen wanneer zo'n kind eraan toe is.

De kinderen van deze moeder leerden al snel dat ze de ruimte mochten nemen die ze nodig hadden. Dat er geen volwassenen waren die een vooropgesteld plan voor ze klaar hadden liggen, een plan waarin staat hoe zij zich zouden moeten ontwikkelen. Want dat is waar het reguliere schoolsysteem zich schuldig aan maakt.

Pretty impressive I think!!!

Unschooling is dus een bijzondere onderwijs methode die gebaseerd is op het verwerven van ervaringen. Zij maken geen gebruik van stoffig droog lesmateriaal als schoolboeken, maar maken gebruik van enkel didactisch materiaal dat uit het leven komt. De leerstof wordt volledig aangepast op de behoefte van het kind, en afbakingen van vakken of lesuren bestaat niet. Het leren gebeurt gewoon lekker spontaan.

Jeetje dat is gewoon verfrissend dus. Geen urenlange opsluiting tussen vier muren, waar we allemaal dezelfde lesstof voorgeschoteld krijgen. Terwijl elke kind een andere behoefte heeft. Gek toch dat we buiten die schoolmuren om mogen zijn wie we zijn, ieder er een andere hobby of sport op nahoud, omdat nu eenmaal de interesses ( godzijdank ) ergens anders liggen- anders werd het wel een hele benarde positie zo achter een starthek van de fietscross- maar op school krijgen we wel allemaal het zelfde te leren.


Fouten maken mag???


Ik ging verder op onderzoek en stuitte op dit. Opletten geblazen dus. Komt ie... Een van de belangrijkste principes van levensecht leren (informeel leren)  is het dat mensen beter leren als ze meer actief kunnen zijn en ze zich bezig kunnen houden met hun eigen vragen en belangstellingen- oké nice- hun eigen ideeën kunnen testen en hun eigen fouten kunnen maken.

Fouten zijn er nu eenmaal om van te leren toch. In het huidige schoolsysteem worden fouten radiaal afgestraft. En geloof mij...als je net als ik nogal gevoelig bent wanneer iemand je afstraft voor iets wat je nog helemaal niet onder de knie hebt, dan is dat nou niet bepaald een stimulans om door te gaan.

Ene Manu Kapur, onderzoeker aan het Learning Science Lap stimuleert de reputatie van het maken van fouten. "Productief falen" noemt hij het. Huh hoe komt ie daar dan bij, hoor ik u denken. Gelukkig bied Anne Murphy Paul -Ik ken hem ook niet hoor- daar uitkomst. Hij beschrijft het in het schrijven over zijn werk in een uitgaven het het tijdschrift Time als een paradox in leren.
"Hoe meer je strijdt en zelfs faalt terwijl je probeert om nieuwe informatie te beheersen, hoe beter je waarschijnlijk bent in het herinneren en later toepassen van die informatie.

Duidelijk toch??

Het bied mij in ieder geval perspectief en ik vind het een behoorlijke overweging waard. Ik wil namelijk niet dat mocht ik straks nog iets van moeder worden, dat ik mijn kroost blindelings naar een school stuur waarvan ik weet dat ze voorgekauwd lesmateriaal te verstouwen krijgen. Dat ze binnen die vier muren opgelegd krijgen wie ze moeten zijn, i.p.v wie ze mogen zijn. Laat het gewoon een overweging waard zijn.


maandag 17 oktober 2016

Unschooling????

De laatste tijd loop ik mezelf af te vragen of en naar welke school ik mijn kinderen (als ik ze krijg) zal brengen. Van een standaard school is sowieso al geen sprake omdat ik vind dat ze hier nogal droge kost voorgeschoteld krijgen. Niets om zichzelf te ontplooien maar klaar gestoomd worden om dienaar te zijn van de maatschappij.

In 100 jaar tijd is het schoolsysteem amper veranderd, terwijl wij in diezelfde honderd jaar, voor nogal wat uitdagingen hebben gestaan. We zijn naar de maan geweest, hebben een technologische ontwikkelingen doorgemaakt waarvan je haast stijl achterover slaat. Maar onze oogappels zitten nog steeds braaf naast elkaar een leraar aan te gapen die ze volpropt met alles wat wij horen te weten. Omdat wij vinden dat dat zo hoort. We tell them what to think!! Eerlijk...om te kotsen toch zoiets.

"Nobody grew taller by being measured "
- Roland Meighan-

Cheryl Maas, ongetwijfeld dat je haar kent, niet? - Dan google er maar eens flink op los- Deelde afgelopen week een filmpje waarin een hele aardige zwarte meneer  -in mijn beleving een held- het schoolsysteem aan klaagde.

Een prachtig filmpje maar my god zo in en in triest. Hoe het schoolsysteem miljoenen kinderen veranderd in robots, hun creativiteit van ze afpakt net als hun individualiteit. Waarin ze netjes naast elkaar moeten zitten, pas iets mogen zeggen als ze hun vinger opsteken. Een half uurtje krijgen om te pauzeren. Om ze vervolgens weer in het gareel te zetten.

Waar ze door middels van cijfers of letters beoordeeld, of zelfs veroordeeld worden. Dezelfde letters en cijfers als waarmee wij ons vlees keuren. 

Elke wetenschapper en ouder van twee of meer kinderen weet dat ze niet hetzelfde zijn. Dat ze hun eigen behoeftes hebben, hun eigen manier van denken en doen. Waarom krijgen ze dan wel dat"one size fits all crab te verduren". Zoals deze meneer zo prachtig omschrijft.

Hij pleit ervoor dat leraren meer gaan verdienen. Want waar een chirurg het hart van een kind red, daar kan een leraar het hart een kind raken. Leraren zitten vast in een systeem door hoger hand opgelegd. Dezelfde hand die wil dat wij als robotjes leven, volgens protocol om enkel maar te dienen. Als slaaf van de elite. 

Natuurlijk is wiskunde belangrijk, maar niet meer belangrijk dan kunst of dans. In Finland werken ze met een systeem waarin kinderen minder lang naar school hoeven, huiswerk niet nodig is, en leraren beter betaald krijgen. Zij geloven in samenwerken in plaats van competitie. 

Wow ....ja hier word je blij van. Ik spring alvast even een gat in de lucht. 

Gelukkig bestaan er naast het reguliere onderwijs natuurlijk ook nog meerdere vormen van onderwijs. En ik hoef jullie niet te vertellen welke dat zijn. Maar van deze had ik nog niet gehoord.

Unschooling. 


What the .... is unschooling. Ik kwam het tegen in een column van een freelance journalist die met haar man en twee kinderen van 4 & 1 jaar oud in een klein appartementje in Berlijn wonen. Je kent het wel Berlijn. Iets met een muur, check point Charlie, oneindige mogelijkheden, fantastische kinderspeeltuinen en zeer zeker een stad die ik nog eens wil gaan bezoeken.

Enfin zij zijn van  bewustwording, minimalisme en dus ook het unschooling. En omdat mijn zoektocht naar een school to be ergens in mijn register zit, is dit een reden te meer om eens uit te zoeken wat dat Unschooling nou precies inhoud.

Ben jij ook zo benieuwd ? A.s. woensdag doe ik in mijn volgende post uitgebreid verslag van dit fenomeen. 

Ik heb immers wat huiswerk om uit te zoeken.

vrijdag 14 oktober 2016

Herfst vakantie en nu?????

Vanaf vandaag begint hier de herfst vakantie.

Net als je als ouder alles weer lekker op de rit hebt. En de slag van vroeg opstaan, aankleden, snoetjes poetsen, ruzie's sussen, broodjes smeren, samen ontbijten, veters strikken, tas inpakken en naar school brengen weer onder de knie hebt. Dan ineens is daar weer die herfst vakantie.

Gelukkig heb ik voor jullie alvast een wat leuke activiteiten in de agenda gezet. No worries dus. 

Tijd om volledig te panikeren heb je niet. Want er is vast weer van alles leuks te doen en beleven. Echt uitslapen zit er dus niet in

Zaterdag 15 Oktober Zapp Sport de battle met Candy Jacobs en Douwe Macare


Zaterdag ochtend bijvoorbeeld is het tijd voor Zapp Sport. Met deze keer de battle Skateboarden. Iets waarvoor ik dus absoluut mijn bed uit kom. En als ik kinderen zal hebben plakte ik ze in dit geval alvast met hun neusje tegen de televisie. Om ze vervolgens met hun skateboard naar buiten te sturen.



Skateboarden de battle op zich is al leuk, maar toen ik hoorde dat Candy Jacobs mee deed in deze aflevering stuiterde ik van enthousiasme. Candy die ik twee weken geleden tijdens het NK skateboarden nog ontmoette en met wie ik gezellig even een tijdje zat te kletsen, leert in deze aflevering drie stoere meiden hoe ze moeten skateboarden. 

Van de week mochten we alvast een sneak preview zien van wat er tijdens de aflevering voorbij komt. Vol enthousiasme en met een big smile doet Candy haar ding. En ik heb nog maar 1 wens....inderdaad skateboard les van Candy. Wie weet!!

Afbeeldingsresultaat voor Candy Jacobs


afbeelding verkregen via candyjacobs.com

Candy leert de meiden skateboarden, maar ook vallen. Ze leert ze omgaan met hun boardje en welke been ze voor moeten zetten. En dat terwijl Douwe Macare voor de jongens in de bres springt. Echt onwijs leuk om te zien. Zaterdag ochtend om 8.45 uur klaar zitten dus. Doen hè...Oke top!!!

En terwijl jouw kroost nu klaar gestoomd is en zich vol enthousiasme storten op alles wat rolt, neem je ze lekker mee naar een skatepark in de buurt in dit geval is dat het Colosseum in Groningen. Wanneer je iets meer uit de richting een leuk park wilt bezoeken is area 51 wellicht een leuke optie. Maar ook het SPU is een echte aanrader. En deze het Burnside skatepark in Deventer kan binnenkort een bezoekje van mij verwachten. En wat dacht je van het Ladybird in Tilburg..Ik zeg gaan.



Enfin dat is alvast 1 dag die tot de nok gevuld is met sport. Welldone !!!


Zondag 16 Oktober


Vooruit op zondag mogen we uitslapen...maar niet te lang want het schijnt gewoon heerlijk weer te worden. Volle bak genieten dus en lekker naar buiten.De tuin winter klaar maken is een optie. We hoeven per slot van rekening ook niet elke dag een activiteit op te zoeken die geld kost. Een dagje flink besparen is ook wel eens leuk. Hijs je kroost in een oude spijkerbroek, en ga lekker aan de slag. De glijbaan bijvoorbeeld, die kan een flinke schoonmaakbeurt gebruiken voordat hij de schuur in gaat.

Maandag 17 Oktober Lief klein Konijntje


Kijk ik heb ook een hele zachte kant. Dus naast als dat skateboarden en bmx-en schuilt er ook iets zoets (en zachts) in mij. Een dagje met je kleinste spruit naar het Nijntje Museum in Utrecht bijvoorbeeld. Ik zal er mijn hand niet voor omdraaien. Lekker low-budget, en zeker wanneer je dit in combinatie doet met een goedkoop treinkaartje. Iets waar ik de laatste tijd veel gebruik van maak zijn tickets via spoordeelwinkel.nl

Afbeeldingsresultaat voor nijntje museum utrecht


afbeelding verkregen via nijntjemuseum.nl

Jij blij, je kleintje waarschijnlijk nog blijer. En als je nou gewoon gezellig twee van die oogappels hebt, drop je de oudste met een vriendje bij het skatepark in Utrecht, terwijl jij en je jongste Nijntje aanbidder zich begeven in de wereld waar alles nog lekker aandoenlijk is. Tenzij je allergisch bent voor konijntjes natuurlijk....

Dinsdag 18 Oktober spelletjes dag.


Okè okè...het is vakantie. En omdat jij volgende week gewoon weer lekker volle bak aan de slag moet, is het wellicht verstandig een dagje bij te tanken. Geen uitstapjes voor vandaag dus. Geen ge-stress met - waar moeten we de auto parkeren? papa ik moet plassen, shit  ik ben een droge broek vergeten, en serieus ik vraag om een simpele sinas niet om de duurste champagne,  kolere wat een prijzen vragen ze hier stress.- Maar gewoon een lekker lui dagje thuis. 

Tijd om de was te doen, en er die gezellig spelletjes van vroeger bij te halen. Zoals Twister.
Twister bij ons thuis helemaal kaal gespeeld. Kaal in de zin van... er was geen enkele kleur meer te bekennen. Wij twisterden alsof ons leven ervan af hing. Van opgeven was geen sprake, vandaar dat ik nu nog zo lenig ben waarschijnlijk.

Twister staat gelijk voor uren lang speel plezier, met het hele gezin weliswaar. Want om in je eentje op dat kleed te staan terwijl de ander als een malle aan de draaischijf draait, en over ijverig het commando "met je rechtervoet op blauw" door de woonkamer bazuint,  is er werkelijk geen eer aan te behalen.

Twister moet gewoon met minimaal drie personen gespeeld worden. Spelletjes dag dus...wel zo gezellig om af te sluiten met een flinke stapel pannenkoeken. Tenminste dat deed het bij ons altijd goed.


Woensdag 19 Oktober staat in het teken van de Museum Kids week.


De museumkaart, we bespraken hem afgelopen zondag nog. Terwijl we vanuit een weekendje Eerbeek met familie onderweg waren naar het Oorlogsmuseum in Overloon. Als kind bezochten we al eens het Kröller Müller museum op de Veluwe . En ook dit oorlogsmuseum hadden we al eens aangedaan. 

Wat ik me van het Kröller Müller museum kan herinneren is de sproeier die buiten op het grasveld stond. Hoezo van Gogh joh...dit was veel interessanter. Tenminste in mijn beleving. Broertje Gerwin wist ons museum bezoek van destijds een verrassende wending te geven door prompt zijn evenwicht te verliezen en deze tegen een duur schilderij weer terug te vinden. Indrukwekkend dus op vele vlakken, maar nou net niet op het vlak waarvan onze ouders wellicht gehoopt hadden dat we er iets van opgestoken zouden hebben. 

Van het oorlogsmuseum kon ik me niet gek veel herinneren. Tijd dus om terug te gaan, vooral de broertjes stonden te popelen. Onderweg naar Overloon kwamen we tot de conclusie dat het hebben van een museumkaart best heel leuk is.

Dat je dan eerder geneigd bent naar een museum te gaan, dat je er een hoop van leert en dat het ook voor kinderen gewoon een deel van de opvoeding hoort te zijn. En dat zegt iemand die de sproeier in de tuin van het Kröller Müller interessanter vond hè. Ik bedoel maar.

Bij aankomst drukte broertje Antoine ons allemaal dit foldertje in handen. Met andere woorden doe er wat mee. Nou tot nog toe heb ik hem ingescand om er voor jullie een leuk stuk van te schrijven.

     


En nu het toch herfstvakantie is, en je van je kinderen kleine intellectueeltjes  wilt maken, voordat ze weer droge school kost voorgeschoteld krijgen is dit je kans. 

Van 15 t/m 30 Oktober is het namelijk weer de Museumkidsweek tal van Musea in Nederland staan bol van activiteiten. Onwijs leuk en zeer zeker de moeite waard lijkt mij. Wanneer je al een museumkaart hebt scheelt je dat natuurlijk weer een hoop centen. Ben je net als ik nog kaart loos maar lijkt het je wel ontzettend leuk dan kun je hier jouw museumkaart bestellen. Speciaal voor kids t/m 12 jaar is er Museumkids.nl  sleur ze gewoon lekker mee. Gegarandeerd dat er iets blijft hangen in die kleine koppies.


Donderdag 20 Oktober 100 jaar Schiphol


Van modderig weiland tot hightech luchthaven. In 100 jaar tijd is Schiphol uitgegroeid tot nogal een luchthaven. In het Amsterdam Museum kun je lekker met je pilootjes in wording genieten van alles wat de tentoonstelling 100 jaar Schiphol-klaar voor vertrek te bieden heeft.

Afbeeldingsresultaat voor 100 jaar schiphol klaar voor vertrek

Afbeelding verkregen via schiphol.nl

Vergeet die kornuiten aan het eind van de dag niet meet terug te nemen naar huis. Voordat je thuis bent is Bestemming Dromenland al bereikt. Ideaal natuurlijk want nu wup je ze lekker in bed, en maak jij je klaar voor avondje wat zal ik zeggen...Twister??

Vrijdag 21 Oktober time to relax.


Oke inmiddels zijn we half Nederland doorgereisd. Hebben we kennis gemaakt met Nijntje Pluis, hebben we doods angsten uitgestaan terwijl onze nazaten zich op enkel een paar wieltjes door een skatepark laten rollen. Hebben onze kids hopelijk iets opgestoken in dat leuke museum, en heb je nog steeds spierpijn als een malle van dat middagje twister spelen. Tijd om te relaxen dus...Stuur de kids lekker naar buiten terwijl jij de deur op slot draait, en je te goed doet aan een flink stuk chocolade. Wel ff fairtrade hè.


Zaterdag 22 Oktober Girls Night Love & Peace Edition


Zo de kids plak je dit weekend even lekker achter het behang, want nou ben jij eens even flink aan beurt. Het Skatepark Utrecht staat vanaf 17:00 centraal voor de ladies...en of je nu gewoon domweg net als ik een beginner bent op, of een een pro like Candy Jacobs hier kun je lekker aan de slag.

Heb je voor maandag weer iets te vertellen op het schoolplein, wanneer je de kids weer inlevert op school. 

Afbeeldingsresultaat voor girls night love & peace Edition Skatepark Utrecht

Afbeelding verkregen via skateparkutrecht.nl

Zie ik je daar hè???...leuk!!!!!


Jeetje en weet je wat ik nou het allerleukst vind? Je kids reizen tijdens de herfstvakantie gewoon gratis met je mee op het Kids Vrij Abonnement dus gewoon lekker gaan toch. Hoppa de weide wereld in.

FIJNE VAKANTIE !!!! 

woensdag 12 oktober 2016

En het perfecte kraamcadeau is......???

Mijn moeder heeft een nieuw buurmeisje en afgelopen weekend viel het geboortekaartje op de mat. Wij gingen alvast op zoek naar een leuk presentje. Een kraamcadeautje weliswaar.

Maar wat koop je dan?


De smaak van de buurvrouw, is immers the complete opposite dan die van jouw. En al helemaal wanneer het op kleertjes aankomt. Gelukkig bood Claudia de Breij mij al eens de hand, door in haar meest fantastische boek "Krijg nou tieten" een lijstje te maken met als titel " Protocol voor kraamvisite". Een lijstje dat je nonchalant in huis moet laten slingeren wanneer er visite is. Het liefst een paar maanden voor de geboorte lijkt mij. Zo kan jouw kraamvisite alvast wat huiswerk doen. 

Handig, want wanneer jij je huiswerk goed doet, weet je vaak zeker dat het resultaat goed uitpakt. Je wilt toch immers niet nog meer kraamtranen opwekken bij de nogal gevoelige, met pijntjes en hormonen overspoelde kersverse naar melk en Zwitsal ruikende mama opwekken? Would you?

Nee toch??? Mooi.... we kunnen dus aan de slag. Take notes!!! Want dat hoort ook bij huiswerk.


Kraamcadeau's die het altijd goed doen.


  • Rompers. Deze doen het over het algemeen super goed. Je kunt er nooit genoeg van hebben schijnt. Een flinke stapel rompers kunnen blijkbaar niet ontbreken in jouw met kleertjes, sokjes en alles wat cute is, overspoelde kast. Check anders deze leuke rompers even,

  • Een basic slaapzak, vind ik zelf ook altijd een leuk iets. Ga qua style een beetje af op wat de kersverse ouders leuk vinden. Pijl eens welke kleuren ze leuk vinden, wat hun eigen smaak is, en welke kleertjes ze zelf al aangeschaft hebben. Een extra slaapzak is immers nooit verkeerd. 



  • Evenals hydrofiele doeken, die je tegenwoordig in allerlei prints kunt krijgen. Neem ook gelijk wat van die washandjes mee. Nooit verkeerd, gaan jarenlang mee, en functioneren opperbest. 

  • Deze kwam ik tegen via babystraatje.nl en ik vond hem geniaal. Een beetje out of the box zoals ze zelf omschrijft, maar daar hou ik wel van. Ik ben immers outside the closet. Neem iets lekkers mee. Iets van vers fruit, of een flinke dosis chocolade. Jouw eigen gemaakte lasagne waar je altijd lots of positieve reacties over krijgt. Kersverse ouders willen zichzelf weleens vergeten namelijk. Logisch natuurlijk, als je als partner in dit landje maar twee dagen de tijd krijgt om je kind welkom te heten.  Je vrouw in allerijl bij moet staan,  je een shit load aan beschuitjes moet smeren. 1001 telefoontjes pleegt om jouw geluk te delen met iedereen die je dierbaar is. Je de kraamverzorgster wegwijs moet maken in jouw huis terwijl je zelf de weg nogal kwijt bent. En dan nog maar te zwijgen over het feit dat je jouw kersverse kers op de taart aan moet geven bij instanties die over het algemeen niet heel veel haast hebben om alles soepeltjes te laten verlopen. Kortom drukte.


"Neem iets lekkers mee. Iets van vers fruit, of een flinke dosis chocolade. Jouw eigen gemaakte lasagne waar je altijd lots of positieve reacties over krijgt."

  • Een prentenboek doet het ook vaak goed. En jeetje er zijn er zoveel kei leuke boekjes. Iets speciaals, iets wat qua humor of wat dan ook, een beetje bij de ouders past. Er komt een tijd dat er volle bak voorgelezen moet worden. Een beetje lectuur maakt een heleboel los bij kinderen. En nee.....je ontkomt er niet aan. 
  • Ik kocht eens samen met een vriendin van toen, een simpel loopfietsje voor de kleine van mijn allerbeste vriend en zijn lieve vrouw. Met wat leuke stickers en toebehoren maakten wij er echt een persoonlijk iets van. Het fietsje staat te shinen in de babykamer, en soon kan de kleine man zijn eerste meters maken. 
  • Ook leuk...via babypraat.nl. Neem iets lekkers mee voor bij de koffie. Want het schijnt dat de beschuit met muisjes inmiddels de neusgaten uit komen bij de kersverse ouders. Logisch toch...ik moet er ook niet aandenken om drie weken lang elke dag patatjes te eten...Alhoewel!!

''  Een beetje lectuur maakt een heleboel los bij kinderen. En nee.....je ontkomt er niet aan. "


  • Erg leuk om te doen, en nog leuker om te geven. Bewaar alle Whats App, en /of Messenger berichtjes die te maken hebben met de zwangerschap van de mama. Van zwangerschapsaankondiging, tot geneuzel over misselijkheid, het word nu allemaal wel heel erg zwaar, en ik heb toch zo'n leuk broekje gekocht tot....kun je alsjeblieft even komen, ik zie het echt niet meer zitten hoor. Ik ben mijn sleutels kwijt. en.... had jij dat ook??? Pak al deze berichtjes samen, incl de foto's die je toegestuurd krijgt en laat van dit alles een leuk boekje maken. Je weet wel via de Kruidvat de Hema of Albelli.

  • Koop een setje leuke aankleedkussen hoezen. Een een grote fles heerlijk ruikende wasmiddel. Een baby aankleden en verschonen gaat nogal eens gepaard met een hoop ..... inderdaad.

  • Neem als kers op de taart een leuk tijdschrift mee. Eentje die een keertje niet over baby's, kinderen en opvoedtechnieken gaat. Maar gewoon eentje waarvan je weet dat dat in de smaak valt. En je terwijl je de mama haar tijdschrift overhandigd, grits jij haar baby uit het wiegje om vervolgens een lange wandeling te maken. Vertel er wel bij dat je enkel goede bedoelingen hebt, terwijl je de baby mee neemt. Dat je hem of haar netjes terug komt brengen. Zo kan de mama even op adem komen, en heb jij gelijk een flinke dosis frisse lucht en je beweging voor die dag weer te pakken. 
Jeetje en als je dan zo bezig bent met het verzinnen van leuke kraamcadeau's besef je dat het helemaal niet moeilijk hoeft te zijn. Misschien moet ik toch maar eens een lijstje maken en die standaard meenemen voor wanneer we weer op pad gaan, op zoek naar het perfecte kraamcadeautje.


Welk kraamcadeau had jij destijds niet willen missen, en kwam ook nog eens kneiter goed van pas? 



woensdag 5 oktober 2016

Dierbaar

Dierendag


En ik besluit mijn dier baar Baileys, een rode kater van 6 jaar, een dagje te volgen. Geen Instagram account voor Baileys, of een tomeloze reeks foto's op Facebook, en dus al helemaal geen volgers in het wereldje van mijn rode vriend. 

Alhoewel..... 1 volger voor 1 dag.  Wereld Dierendag. 1 volger met een een Nikon camera rond haar nek. 1 volger die steevast elke ochtend -wij hebben een vast ritueel- zorgt dat meneertje voorzien word van zijn vleesje. 



1 volger die hem daarna naar buiten begeleid, en hem altijd nog even de wijze woorden " goed oppassen hé vriend" naroept. 

1 volger die hem vervolgens, nadat hij een ochtend ronde gemaakt heeft, via het voor - raam weer naar binnen hijst.



Ondertussen zijn er wel geteld twee minuten verstreken, twee minuten waarin ik mij van de keuken naar de bank begeef, om met een ontbijtje neer te ploffen op de bank. Twee minuten waarin ik net de tv aan gedrukt heb om het ontbijtnieuws te volgen.

Twee minuten en dan staat hij er weer. Om binnen een halve minuut weer bij de achterdeur te staan. 
Klaar om voor de tweede keer naar buiten te gaan. 

"Allemachtig vriend, make up you're mind"  ietwat gefrustreerd loop ik voor de tweede keer achter meneer aan om hem naar buiten te begeleiden. De yoghurt nog onaangetast.



Vaak blijft hij nu iets langer weg, of laat ik hem doen." Je wacht maar even denk ik dan." Nu is het mijn beurt om even wakker te worden, en mijn ding te doen. Vaak zit hij buiten voor het raam, of op het dakje van het houthok, voor zich uit te staren.

Ondertussen kleed ik mij aan, en kan voor mij de dag beginnen. Ik kijk eens uit het dakraam en zie hem door de tuin dartelen. Of precies op de grens van tuin en de brandgang onder het hek liggen. 

Een beetje een schijterdje is hij, wanneer het hem uitkomt heb ik het idee. Want wanneer er een ander kat in de buurt is, laat hij het kaas niet van zijn brood eten. Hij blijft net zo lang staan, totdat de ander na een hoop stampij afdruipt. Er komt geen kik uit, terwijl de ander zijn stembanden schor krijst zoals alleen katten dat kunnen. 

Baileys de man in huis, en zo gedraagt hij zich ook. Overdag hoor ik hem niet, ligt hij lekker te maffen op de lounge, of doet een beroep op de comfort van de bossen hier achter. Maar zodra de avond in valt en daarbij mijn energie level enigszins daalt, lijkt hij op te leven. En wil maar 1 ding naar buiten. Soms tot vervelens toe, want ineens staat hij er weer, snabbelt een paar brokjes naar binnen en wil er weer vandoor. Juist als ik lekker onderuitgezakt van een leuk programma geniet.



Baileys, als kitten van 12 weken haalde ik hem op van de boerderij bij vrienden. Een beetje een te groot hoofd op een klein lichaampje dat is wat hij had, maar wat was hij ontzettend koddig. Bij de dierenarts wilden ze hem eigenlijk wel houden, nadat ik hem liet chip tunen, en castreren. "Jeetje wat een mooi beestje" kreeg ik te horen. "we wilden hem eigenlijk wel houden" werd eraan vast geplakt.

Dat gaat mooi niet door, verzekerde ik die lieve mensen daar. En nam mijn vriend weer mee naar huis. Baileys houd niet van knuffelen, en van andere mensen moest hij eerst ook niet heel veel hebben. Maar naarmate die andere mensen hier bleven komen, leek meneertje een beetje te wennen.

Kinderen en dieren lijken vaak de perfectie combinatie


Enige tijd geleden had ik twee kleine logees. Die bepakt en bezakt met kleren, pyjama's en knuffels hier een nachtje vertoefden. Jens, de oudste, leek geen genoeg te krijgen van Baileys, en zette zichzelf naast Baileys neer. Om hem te overspoelen met aandacht, en vervolgens zijn hele schaar aan knuffels met Baileys te delen. Ik zag enkel nog twee oogjes onder alle knuffels vandaan komen. Ongeroerd bleef hij liggen, terwijl de kids al lang hun spel weer opgepakt hadden.



"Wat grappig" dacht ik nog. Want hoe zal dat  zijn, wanneer je hopelijk straks een nieuwe telg introduceert. Een telg die niet meer weg gaat, en een prominente plaats in ons midden opeist. Een telg die de hele boel bij elkaar krijst, de op een gegeven moment begint te kruipen, of erger nog tè lopen.
Hoe zal mijn rode vriend reageren op die kleine indringer?

Afwachtend, onderzoekend, beschermend? Of met volledige afschuw van al dat kleins.

Over het algemeen hoor ik de meest liefdevolle verhalen om mij heen. Van vrienden die al dieren hadden, voordat zij ook zo'n leuk nieuw exemplaar in de familie introduceerden. Moet goed gaan dus, althans daar gaan we dan maar van uit.

Vaak worden zij de beste vrienden, ontstaat er een intieme band tussen die twee. Een knuffel met een hartslag, zag ik eens ergens in een tijdschrift staan. En zo is het maar net. Kinderen schijnen er hun sociale vaardigheden door te oefenen, en leren verantwoordelijkheid te nemen voor iets wat leeft.

Zo vangen we dus meerdere vliegen in één klap.


Mens vs dier


En ik vraag me af wat dat toch is met het menselijk ras vs het dierlijke? Wanneer we een leeuwin met haar welpen voorbij zien komen op tv, -of als je geluk hebt, of gewoon een boel geld- in real life, staan we allemaal met ons mond open. "Aaaaaiiiiii wat lief" WAT LIEF???? what te f*ck mensen, deze dieren verscheuren je met huid in haar, in een kwestie van luttele seconden, zijn wij gewoon de kers op de taart, een uitermate lekker toetje.

We vinden het aandoenlijk inderdaad, dat moet ook ik gewoon toegeven. Wij willen ze beschermen, tegen stropers en al dat soort ongure gasten. Beschermen, omdat wij mensen al zoveel verkloot hebben. We lijken massaal iets terug te willen doen voor onze dierenvrienden. Of je nu een vergeten ezel bent, of een platvoet en zijn vriendjes, wij mensen halen het onderste uit de kan om het goed te maken. We zamelen massaal geld in, en wijden 1 dag in het jaar aan onze aaibare vrienden.



Aaibaar, want dat moeten ze over het algemeen zijn. Zodat wij lekker met ze kunnen knuffelen. Als ze niet aaibaar hoeven te zijn ben je waarschijnlijk een Freerk Vonk, of een soort van wijlen Steve Irwin. Je weet wel de krokodillen knuffelaar.

Wij lijken voor iets of iemand te willen zorgen, zo klein als we zijn. Want wie had er als kind nu geen konijntje om voor te zorgen? Als we Youp van t Hek mogen geloven had hij er ook eentje. Tot die bewuste kerstavond ergens lang geleden.

En op een dag als gisteren, zien we de mensen die een poging doen ons land een beetje te besturen, in bijna elk televisie voorbij komen met hun aaibare vriend. En dan ineens zijn ze wel lief..frappant. En ik vraag me af of ze ook staan te liegen, wanneer ze voor dat konijnenhokje staan. "Morgen word alles beter hoor, echt waar."...... "Echt waar Flappie".



Yeh right...Morgen ben ik gewoon weer dat konijntje achter in de tuin, die ..."heeft iemand Flappie al eten gegeven?" gewoon ergens tussen neus en lippen door een handjevol brokjes krijg, wel geteld twee seconden aandacht. Voordat het menselijk ras, zich weer begeeft in dat gejaagde tijdperk. Vol electronica, met meer aandacht voor hun telefoon en tablet, dan aandacht voor elkaar. Want zo communiceert dat ras tegenwoordig, via een schermpje.

Zullen we afspreken dat we aankomend jaar iets minder vaak met ons neus achter dat schermpje zitten? Maar daarentegen iets vaker met ons gezin een avondje voor het hokje van Flappie doorbrengen. Zodat hij niet enkel op dierendag alle aandacht krijgt. En wij nog iets van ze kunnen leren. En dan heb ik het niet over datgeen waar konijnen zo F*cking goed in zijn.