Doen wat je leuk vind, en de Doula?

Men zegt toch altijd " je moet doen waar je goed in bent en belangrijker nog doen wat je leuk vind ". Dat doe ik dan ook, en ik doe het met liefde en ontzettend veel plezier. Deze blog mag ik toch eigenlijk wel een beetje mijn kindje noemen. En sinds heel kort sta ik nu ook op de pagina van zwanger.startpagina.nl hartstikke leuk natuurlijk en ik ben er ontzettend blij mee. Onder het kopje kinderwens staat PuurHappy een partijtje te pronken, het geluk straalt er van af.

Nu mijn kinderwens iets meer vorm begint krijgen, kan ik straks via babytjes.nl mijn hart ophalen. Tjonge wat staat er veel nuttige informatie op deze site. Ooit gehoord van een doula? Nou ik moest inderdaad ook even flink in mijn eigen grijze massa graven tot ik dit woord een invulling kon geven. Op deze site staat bijvoorbeeld netjes omschreven wat een doula is, waar dit vandaan komt en wat de functie van een doula is. Lijkt mij wel iets om over na te denken.

Bezint eer ge begint !!!

Natuurlijk is deze uitspraak er niet voor niets, denk eerst goed na voordat je ergens aan begint. Natuurlijk hoeven wij over sommige niet zo heel erg diep na te denken wanneer men naar de bakker fiets voor een vers brood hoeft men daar niet wekenlang wakker van te liggen en de gevolgen te beredeneren "stel dat ik stik in dat super donkere meer granen brood hoe moet het dan verder, wat gebeurt er met mijn huis, waar gaan mijn schatjes van kinderen heen, o jee o gut had me maar meer verdiept in de gevolgen van dat kern gezonde meer granen brood. Onzin natuurlijk !!!! Je fietst naar de bakker, kijkt natuurlijk wel goed uit, en je haalt een brood. Klaar!!! Het zal je leven niet drastisch veranderen. (tenminste dat hoop je)

Iets anders word het wanneer ik dat brood en die bakker verruil voor een spermabank en een geschikte donor, de gevolgen hiervan zijn echter wel drastisch te noemen. Ik kom straks niet met een brood thuis, maar met een kind, tenminste dat is toch eigenlijk waar ik op hoop. En hoe kies ik die donor, word het iemand met meer granen, een donker haartype, of ga ik voor het witbrood, die blonde.

Ach dat zal mij ook een zorg zijn, belangrijker is hoe dat brood smaakt wat is het karakter van deze persoon, en hoe zit hij emotioneel in elkaar. Is hij een persoontje dat ontzettend goed weet hoe hij zijn mannetje moet staan, of twijfelt hij hier over. Hoe is zijn omgang met mensen, welke indruk laat hij achter? Gelukkig krijg ik hierop tot in de details de antwoorden, want ik kies voor mij vanzelfsprekend voor een donor welke zich niet-anoniem opstelt en waarbij het profiel een extended profiel is, dit houd in dat er zoveel mogelijk informatie betreft de donor beschikbaar is. Incl. baby foto's een geluidsfragment. Want (ons) kind mag absoluut weten wie zijn of haar papa is.

Binnenkort ga ik verschillende gesprekken aan,waaronder één met maatschappelijk werker en al het geen hierbij aan te pas komt. Ik wil goed beslagen ten ijs komen zodra de kleine arriveert, het kan toch niet zo zijn dat ik de vragen die ik straks van die uk in mijn schoot geworpen krijg niet kan beantwoorden. Nee ik denk dat ik bezig ben met bezinnen, zodat ik er straks volop aan kan beginnen. En als het dan zover is...dan zal het wel leuk zijn als het ook een beetje iets van mij weg heeft.

De grote 12 !!!

1 van mijn eerste woorden als ukke puk was het woord aardbei, dat ik toen al een voor liefde voor de natuur ontwikkelde mag duidelijk zijn. Zindelijk was ik toen ik net twee jaar was, mijn broertje met anderhalf, dus die eer bekomt hij toe. Lopen en fietsen kon ik ontzettend snel....alleen het tanden wisselen daarmee was ik een laatbloeier..en ook mijn manier van tellen was niet zoals het hoorde, dat ging namelijk als volgt.

1..2..3..4..5..6..7..8..9..10..13..14...enz enz. Inderdaad waar waren de 11 en de 12. Nou lieve mensen, dat kan ik u uitleggen. 11 en 12 horen qua klank in de verste verte niet op het getal 10..13..14 snapt u? Ik wel !!!

Nu denkt u waarschijnlijk " waar heeft ze het over" ook dat ga ik u uitleggen. Nu ik het grote nieuws naar buiten gebracht heb, stort ik mij soms in het uitvogelen van bepaalde zaken rondom een KI behandeling. Nu hoort daar ook een mailtje naar de zorgverzekering bij, in hoeverre krijg ik namelijk iets vergoed, hoe gaat dit in zijn werk en welk ziekenhuis is aangesloten bij deze verzekering. Afgelopen woensdag kreeg ik het verlossende woord via e-mail toegestuurd. Ik krijg...daar heb je hem al ..12 behandelingen vergoed. Maar goed dat mijn ouders mij de ontbrekende cijfers in deze wereld van getallen toch nog geleerd hebben.

Favo-rietje!!!

Van lieve vriendin Margriet kreeg ik als symbool voor de KI behandelingen een leuk gekleurd rietje met een prachtige tekst. Ik maakte een fotosessie met Favo-rietje, en kameraad Henk toverde naderhand een leuk filmpje in elkaar. Ik zeg een echte aanrader Falcon Automatisering, zonder had ik even niet gekund, dit filmpje had er dan wellicht heel anders uit gezien, iets minder florissant, iets meer ......... ik zal u de details besparen.

 

( zowel de wandelwagen, als het vogeltje en de vlinder zijn afkomstig uit het Prenatal Magazine van 2015)

De grote inspectie ronde.

Gisteren was natuurlijk een prachtige zon overgoten rokjesdag, nou ik kan u vertellen dat een ik sinds mijn achtste levensjaar geen rokje meer aan gehad heb. Ik verafschuwde die dingen, onhandig bij het boompje klimmen en al helemaal niet stoer voor een meisje met ballen, zoals ik destijds. Cross fietsen, voetballen, op de kop in de zandbak, slagballen kortom niks voor mij zo'n rokje...en wat nou als ze mijn onderbroek zien als ik op de kop aan een tak in de boom hang.

Geen rokjesdag voor mij dus, maar gewoon mijn oude spijkerbroek want deze prachtige dag stond geheel in het teken van de tuin. Net als vele anderen met mij, alleen ik kreeg de grote inspectie ronde en die is best streng kan ik u vertellen. Zoals altijd komen inspecties onaangekondigd langs, en dit keer had de controleur zijn witte jas ingeruild voor een zacht oranje gestreept exemplaar. Ik zal u daarom niet langer in spanning houden maar dit is wat er vrijdag ochtend 10 April j.l  zo rond de klok van 9.22 uur gebeurde.

Ineens was hij daar.

Controleerde de aardbeien plantjes.

Zelfs het vogelvoer huisje werd ge-checkt.

En zo snel als meneer de controleur er was zo snel was ie ook weer vertrokken zo gaat dat met controleurs, gelukkig kwam die van mij aan het einde van de dag weer gewoon lekker naar huis.

Een wel heel speciaal paasontbijt !!!

De paastafels werd opgemaakt....

En bij een Pasen horen een boel gezellige vrolijke kleuren. De koffie en thee werden gezet, en de broodjes gingen de oven in. De speciale aankondigings-kaart was inmiddels al geschreven.

Langzaam druppelen de eerste enthousiaste paasontbijters binnen.

Terwijl vriendin Margriet vakkundig de champagne inschenkt,

kan ik zodra alle paasontbijters gearriveerd zijn, het grote nieuws dat ik ga beginnen aan het kinderwens traject naar buiten brengen.

Enthousiast waren ze al, maar eenmaal het nieuws naar buiten gebracht te hebben werd er luid geapplaudisseerd alsof ik zojuist een ontzettende goede conference neergezet had. Naar mijn idee kwam ik niet verder als..." lieve paasontbijters...ik euhhh, tja ik euhhh snotter snotter...Ik ga er..snotterdesnotter...aan beginnen". Toch fijn dat een lief publiek dat dan toch zo leuk opvat. Er werd geklonken en gedronken, de kaart werd bekeken

en we begonnen aan ons paasontbijt.

De verschillende lekkere broodjes, de gekookte eitjes en al het andere lekkers vielen goed in de smaak. Er werd gekletst er werd gelachen, en na het ontbijt werden er dia's van vroeger gedraaid.

En zo werden herinneringen van vroeger opgehaald terwijl er nieuwe herinneringen gemaakt werden.
Viva la Pasen !!!

Er werd gesloopt

In de brede zin van het woord. Enkel een enorme JCB kraan en een enorme lente storm kwamen hier aan te pas. De JCB kraan gepland, de storm...ach ja die komen gewoon. voorbereid of niet. Te beginnen bij de JCB. Sinds een kleine 2 jaar woon ik in een heerlijk huis in een kinderrijke buurt, voorheen woonde ik in een kleine starterswoning. Leuk en vooral gezellig dit omdat de buurt voornamelijk bestond uit vrienden, ook mijn oudste broertje woonde hier met zijn eerdere vriendin.

Een van mijn beste vriendinnen woonde er als eerst  en 1 keer in de week op de woensdag avond stond ik standaard op de stoep. We kletsten, dronken een biertje en zo kwam het dat ik op 25 jarige leeftijd, dit was bij ons thuis de code als je 25 werd moest je op eigen benen leren staan, ik mij op aanraden van vriendin Ilona liet inschrijven op deze woningen. 3 weken later was het raak ik kreeg de sleutels van mijn eigen stekkie. Weer 3 weken later voegden vrienden Robert en Anneke de daad bij het woord en ondertussen hadden broertje Antoine en vriendin ook de sleutels in de pocket. Hartstikke leuk want we waren tegelijk aan het klussen, en het was voor elk hun eerste woning. Je kunt wel raden hoe het er de rest van de periode op "de Wissel "want zo heette de straat, eigenlijk meer een hofje, aan toe ging. Menig feestje of gezellig samen zijn ontpopte zich daar. Er werden dagjes uit gepland en ook de kerst vierden we samen. Zaterdag ochtend dronken de meiden koffie bij Ilona terwijl de jongens hun gang gingen op de boerderij, er werden huisdieren aangeschaft, en werden jonkies geboren, en er was altijd de sociale controle.

Ook na een avondje stevig op stap gaan, was er de volgende ochtend vanachter elkaars raam een duimpje omhoog, als zijnde..alles goed? Is je kater ook wakker? Kortom prachtige herinneringen daar aan " de Wissel " . Nu is een ieder van ons uitgevlogen, hebben een eigen huis, zijn getrouwd of hebben een samenlevingscontract. En er zijn kindertjes, op dit moment staan er 2 op de teller en we weten dat nummer 3 onderweg is. Aan nummer 4 word gewerkt ( die neem ik voor mijn rekening ). En ''de Wissel " tja die word gesloopt. Het stond al een tijdje op de planning en ik heb nog van een leuke premie mogen profiteren, maar nu is daadwerkelijk de kogel door " de Wissel ". We nemen ze mee die mooie herinneringen. Daar waar ons volwassen leventje voor ons allemaal begon, de eerste thuisbasis nadat we het ouderlijk nest massaal verlieten.

Maar niet enkel '' de Wissel '' werd gesloopt, want afgelopen dinsdag vloog ons werkelijk van alles om de oren, een flinke lente storm met de zogenaamde code oranje raasde over ons mooie dorp. Met voor sommige mensen een iets minder leuke afloop. Deze prachtige boerderij voor in Midwolda werd lelijk getroffen door de harde wind. Een heel raar gezicht wanneer je dit ziet. De boerderij is naast vele boerderijen die het Oldambt kent een echte blikvanger, jammer dat de wind dan zulke sporen na laat. Ik hoop van harte dat de wederopbouw spoedig verloopt voor deze mensen en dat we binnenkort weer kunnen genieten van dit mooie pand. Ik heb inmiddels mijn schutting verankert en hoop nog steeds dat mijn groentes het overschot aan water van de afgelopen dagen overleeft hebben. Nu flink bezig met de voorbereidingen van het paasontbijt met bijna de gehele familie bij mij aan tafel. Gezellig ik kijk er naar uit!!!