Met mijn liefste moeder naaide ik vorige week maandag avond wat leuke billendoekjes in elkaar, waar mijn moeder heel erg handig is met spelden, ben ik dat absoluut niet (nog niet) maar dat komt wel verzekerde ze mij. Gewapend met twee leuke stofjes tricot en jersey en met wat hydrofiele luiers gingen wij aan de slag. Ik spelde, mama naaide, ik spelde verkeerd, mama herstelde mijn gespelde en naaide rustig verder. Met enige uitleg over de machine begon ik met angst en beven aan mijn 1e billendoekje, mama naast mij welke voor de support zorgde. Het ging zigzag stekende van mij af, ik vreesde voor mijn vingers en zag al voor mij hoe ik in één simpele beweging mama haar naaimachine aan gort hielp. Op één of andere manier voelde mijn mams mijn angst voor de naald, en bood aan het klusje voor mij te klaren. "Volgende keer proberen we het gewoon nog eens" stelde ze mij gerust. "Je moet het gewoon leren, en dan gaat het straks als vanzelf ". Gelukkig maar want ik wil kosten wat kost zelf de kleding voor mijn kids gaan maken, geen standaard Cars of Mega Mindy shirtjes nee gewoon kei leuke baggyjeans en koddig jurkje. Maar eerst maar eens oefenen op nog een stapel billendoekjes. Voor alsnog presenteer ik u hier de eerste vier doekjes.
Taddaaaaa
En dag later plantte ik wat leuke stekjes in de tuin en al snel volgden ook de narcissen. Nu is het een kwestie van geduld, wat heerlijke zon uren, wat water en veel liefde. Want daar begint het mee liefde, zodat ik straks lekker kan genieten van een kleurrijke tuin en niet alleen ik maar ook de bijtjes de vlinders de vogels en al wat mijn tuin passeert.
Daarna was het tijd om een weekendje bij mijn papa in Overijssel te vertoeven. Met veel te grote laarzen en twee paar sokken aan, baanden wij ons een weg over de landerijen waar zij als kind gewoond hebben. De oude boerderijtjes van zowel de oom van mijn papa als zijn ouders, mijn opa en oma worden nu nog steeds bewoond, en zijn in de loop der jaren mooi opgeknapt. Zij woonden eigenlijk naast elkaar, zat slecht één huisje tussen. Naast een stuk of wat koeien werden er bij mijn opa en oma ook in de veertig varkens gehouden, en telde het weiland zo'n 8 hectare. De oom van mijn vader had meer grond. eigenlijk waren zowel mijn opa als oma beide van boerenafkomst. Geen wonder natuurlijk dat ik als ukke puk graag met mijn vader mee ging melk halen bij de boer. En ik op latere leeftijd vaak mee hielp met melken bij vrienden die nu nog steeds een grote boerderij hebben. Ook helpen met rooien van aardappels en daarbij met trekker en kipper naast de rooimachine rijden vind ik nog steeds ontzettend leuk om te doen. Boeren roots dus dat is wel duidelijk.
Enfin wij wandelden samen over dit land en het ene na het andere verhaal bracht mijn vader ten gehore. Zo ook het verhaal dat Opoe ( de oma van mijn papa) een keer op haar kleinkinderen moest passen, terwijl het jongste broertje van mijn vader Gerrit op het dak van de schuur klom en weigerde hier af te komen. Bij thuis komst van zijn ouders kreeg mijn oma te horen dat ze voortaan zelf maar weer op haar kinderen moest passen, omdat Opoe als de dood geweest was dat Gerrit van het dak zal vallen, en zij dan verantwoordelijk was.
Samen herinneringen ophalen, en herinneringen maken dat is wat wij gedaan hebben het afgelopen weekend. Ik zaaide prachtige momenten, en oogstte mooie herinneringen voor later. Dankbaar voor alles wat mijn ouders mij geleerd en meegegeven hebben. En als ik het later net zo kan doen voor mijn eigen kroost, dan teken ik hiervoor. Iemand een pen??
Papa op hun land van vroeger.
Het huisje op de achtergrond en het land waar we op deze foto overheen lopen behoorde vroeger aan mijn familie toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten