maandag 29 juni 2015

Spannend maar vol goede moed.

Vandaag zoals afgesproken een telefoontje ontvangen van mijn verpleegkundige uit de kliniek waar ik hopelijk straks terecht kan voor de inseminatie. Omdat ik een jaar of 8 geleden niet lekker in mijn kippenvelletje heb gezeten, heb ik hiervoor destijds hulp gekregen in de vorm van een opname en goede gesprekken.

Nu ik dolgraag zwanger zal willen worden en nóg veel liever een kleine versie van mezelf rond zal willen zien lopen, zijn er de nodige obstakels te overwinnen. Zo is er vanuit de kliniek contact gezocht met een gynaecoloog die gespecialiseerd is in zwangere vrouwen die psychische klachten hebben gehad of nog steeds ondervinden.

De doelstelling hiervan is om tijdens een eventuele zwangerschap extra zorg te kunnen bieden daar waar nodig is. Juist ook omdat die rare hormonen niet precies weten wat ze willen, en ik daarin tegen wel precies weet wat ik wil, zal dit wel eens tot confrontaties kan gaan leiden.

Om die confrontaties zo minimaal mogelijk te laten zijn, moet ik naar een POP Poli in een ziekenhuis in de buurt, zij gaan door middel van een gesprek kijken welke zorg nodig is, en hoe deze het beste gegeven kan worden. Fijn natuurlijk zo'n extra vinger aan de pols, maar het maakt me wel ietwat onzeker, denk dat iedereen dat wel zal hebben.

Ik houd de moed erin, en kocht via Marktplaats alvast een kei leuke Maxi Cosi Pebble. Tja....iets met schattig en "kon het eigenlijk niet laten".





vrijdag 26 juni 2015

Wie de klomp past...

Gisteren deed ik afstand van ze eigenlijk had ik dat al véél eerder moeten doen maar ik kon het niet. Maar om ongelukken te voorkomen, moest ik er toch aan toegeven. Mijn oude heerlijk lopende klompen.


Wat een kilometers heb ik op ze afgelegd. Van de week zag mijn zusje ze voor het laatst " Hey, zei ze die had je al toen we nog op de Niesoordlaan woonden." En inderdaad, destijds kocht ik ze bij de Welkoop voor 56 gulden. We woonden nog allemaal thuis, en tussen alle schoenen en laarzen die een zeskoppig tellend gezin bezit, stonden er slechst 1 paar klompen. die van mij.

Destijds liep ik ontzettend veel bij vrienden die een melkvee bedrijf hadden, ik hielp mee met melken, kalveren aftrekken, ligboxen van schoon zaagsel voorzien, kuil bulten afdekken, en trekker rijden.

Negen van de tien keer kwam ik onder de koeienstront weer terug thuis, het deed me niks, ik vond het heerlijk ruiken, maar mijn moeder dacht er vaak anders over. Ik moest me in de grote schuur achter ons huis uitkleden, dus vaak liep ik in mijn boxershort en hemdje en alleen nog met klompen aan terug naar binnen voor het avond eten.

Toen ik op 25e jarige leeftijd op mezelf ging wonen, verhuisden de klompen gewoon mee, ideaal voor het klussen in en om huis. Een vriendin van me woonde een paar huizen verderop, zij had dezelfde klompen, haar vriend woonde op een boerderij, en samen hielpen we vaak met oogsten, zij bij haar vriend ik bij mijn vrienden. Een dolle boel, kei gezellig en boeren onder elkaar.


Vaak stapten we bij de achterdeur in elkaars klompen, om ze vervolgens weer te doen omwisselen.
Hun kleine kitten Purk, gebruikte mijn klompen graag als slaapplaats, hij rolde zich dan helemaal op in mijn klomp om vervolgens een flinke van powernap te genieten.

Nu woon ik alweer bijna twee jaar in leuk huis iets verderop, en tijdens het klussen twee jaar geleden waren er weer diezelfde klompen, tot gisteren stonden ze bij de achterdeur, ideaal om even snel in te stappen voor een ritje naar de schuur, ideaal voor al mijn klusjes in de tuin, en de moestuin. Maar het werd gevaarlijk, de neus lag eruit, de stiksels lieten los en de zool klapte dubbel.

Dus met pijn in mijn hart en om kapotte knieën, een geschaafde neus en gebroken polsen te voorkomen, heb ik ze gisteren weg moeten gooien. Na 12 jaar trouwe dienst zijn ze er niet meer, ik zal ze missen en moet keihard mijn best doen om ze niet gewoon terug uit de container te pakken.

Bedankt lieve klompjes, mijn voeten en jouw pasvorm waren voor elkaar gemaakt.


woensdag 24 juni 2015

Alweer een goede daad.


Ai wat lief, één van de eerste dingen die u denkt wanneer u bovenstaande foto van dit bevallige schaap met haar kroost ziet toch? Een week of wat geleden fotografeerde ik haar tijdens een fietstochtje door het bos hier in het dorp.

Zo leuk dat dartelende jongvee nog ietwat onwennig op vier pootjes. Ik heb soms al moeite met mijn eigen twee pootjes, laat staan dat je er vier onder controle moet houden, maar goed dat doet er niet toe, deze vier potige wollige schattige dingen hebben in de loop der tijd een goede beheersing ontwikkelt.

En wel zo goed dat ik ze afgelopen maandag uitgebroken op pad naast het bos betrapte. Parmantig liep moeder met haar kroost aan de verkeerde kant van de bedrading, zich te goed te doen aan het verse groen in de berm. En nu ?...dacht ik. Zal ik een lam oppakken en deze terug zetten, zoals ik dat eerder ook met kalfjes deed, en een flinke kopstoot van de moeder durven incasseren?

Als er één schaap over de dam is volgen er meer, moet ik gedacht hebben. Nooit wetende dat die spreekwoorden die je tot in de treuren op school leerde, nu daadwerkelijk zouden moeten kloppen. Enfin, vastbesloten een lam op te tillen om deze over het hek terug te plaatsen, liep ik op het gezelschap af, nog even een blik werpend naar moeder schaap.


Ik kan u vertellen, ze keek me niet echt aan alsof ze me nadien als bedankje van een warme wollen jas wilde voorzien. Dus werden de plannen gewijzigd. ondertussen had ik mijn broertje al gebeld of hij voor mij op zoek wilde gaan naar het telefoon nummer van Het Groninger Landschap.

Broer beloofde terug te bellen, en ik dacht wat als ik me nu groot maak, mijn armen wijd uitstrek en me achte het gezelschap opstel, zoals ik dat eerder bij de koeien deed. En warempel mijn opjaag tactiek functioneerde naar behoren, want het ontsnapte paar spoedde zich door een loshangend stuk draad terug naar haar soortgenoten.

Eind goed al goed zal u denken, en Louise vervolgde haar fietstocht naar huis, om daar van een welverdiend kopje koffie te genieten. FOUT FOUT FOUT...want wanneer men ziet dat er iets niet in de haak of helemaal pluis is, dient men daar melding van te maken.

Dus bezocht ik onze oude boswachter aan huis, deed mijn verhaal en de boswachter beloofde mij nog diezelfde avond een kijkje te gaan nemen bij het kapotte draad. Want ja, zei de boswachter: Het gras is altijd groener aan de overkant". En zo is het, als ik mijn schaapjes maar op het droge heb, of niet dan boswachter?

maandag 22 juni 2015

Toch weer mooi meegnomen.

Afgelopen zaterdag waagden goede vriendin Margriet en ik ons naar de stad Groningen.
Allereerst om een bezoek te brengen aan de verpakkingsvrije winkel Opgeweckt Noord, onwijs leuk en beter nog, super gezond en drastisch afval verminderend.

Want ik houd niet zo van afval, zeker niet wanneer dit klakkeloos de natuur in word gekwakt. Enfin hartstikke leuk dus voortaan worden de boodschappen daar gedaan.

Nadat we ons verlekkerd hadden aan alle voordelen van verpakkingsvrij winkelen, spoeden wij ons naar de leuke babywinkels die Groningen rijk is. Even rondneuzen, en kijken wat we vooral niet nodig hebben.

Hartstikke leuk natuurlijk al die vrolijke kleuren, lieve prentjes, snoezige ditjes en datjes, maar realiseer je wel dat marketing dankbaar gebruik maakt van al die rond gierende hormonen.

Je zelf in bedwang houden moet bijna je eerste natuur zijn want het is gewoon kei leuk. Maar goed ik ken mezelf en dat met dat eerste natuur zit bij mij wel goed. Dus grepen wij onder het genot van een lekker kopje koffie, naar een lijst met de zogenaamde babybenodigdheden, welke wij thuis aan een grootschalig onderzoek onderwierpen.

Even een kleine opsomming:

  • Babybad
  • Tummytub
  • Aquasit
Waarom niet óf een babybad óf een tummytub. Leuk natuurlijk een tummytub vooral als je dat kleine ding lekker in foetus houding ziet zitten, maar ze passen er maar even in en wat is de meerwaarde?trouwens een gewone emmer volstaat ook. Dus schrap ik de tummytub en bespaar gelijk een Euro of 20,-

De aquasit? Waarom niet gewoon je spierkracht van je arm gebruiken, je bespaart 9.95 Euro en daarbij de kosten van een eventueel sportschool abonnement.

Oke we gaan verder een 2-delige waskom, wat is er mis met een washandje nat maken in het badje? en de badthermometer kan gewoon vervangen worden door simpelweg je elleboog in het badwater te steken, gewoon net als vroeger.

De, het of een luierapparaat? O u bedoelt zo'n futuristisch ding waar je al je wegwerpluiers in deponeert? En je wekelijks één of ander navulcassette  in moet steken. Nee dank je...ik gebruik straks gewoon lekker wasbare luiers, zo spaar ik het milieu, bespaar ik kosten, mijn kind zal eerder zindelijk zijn, en heeft geen last van geïrriteerde billetjes. Dus ook hier kan een streep door. Tjonge het voelt nu al fijn. Ik bespaar alleen al op het luierapparaat 32,95 Euro. Cha-ching!!!

We gaan verder. Een babyfoon? Ik woon niet al te groot, dus wanneer de kleine huilt hoor ik dat opperbest, en anders mijn buren wel :) Kan dus geschrapt worden. Gemiddelde kosten 75,- Euro

We stappen over op de verzorging, en gelijk zie ik daar staan de magnetronsterrilisator. HELPPPPPP, een magnetron, lekker gezond al die straling. Nee dank u, ik gebruik straks een flessenwarmer en de flesjes kook ik net als de speentjes gewoon uit. De combi-magnetron die hier in huis staat, staat al jaren in de kast niks te doen, gewoonweg omdat ik weet hoe slecht het is. Dus als u staat te springen om een zo'n apparaat kunt u hem bij deze gratis afhalen.

Dan hebben we de aanschaf van de kinderwagen, heel erg leuk iets waar je als aanstaande ouder(s) echt naar toe leeft, en er zijn een heleboel leuke wagens op de markt. Mijn oog viel destijds op de Bugaboo, nieuw waarde rond de 1000,- euro, ik kocht die van mij voor 65,- euro en bespaar hiermee 935 euro.

De kinderkamer, weer zoiets leuks. Je kunt je helemaal uitleven, en wat is het leuk samen op jacht te gaan naar een kek ledikantje een wiegje, een mooie commode en een handige kast. Ik hou ervan om dingetjes bij elkaar te sprokkelen. Kocht via marktplaats voor 70,- euro een keileuk oud ledikantje, en onze oude commode word opnieuw gebruikt. Gemiddeld kost een nieuw ledikantje 250,- euro en een commode 350.-. Ik heb hier dus 530,- euro mee bespaart.

Mocht het zover zijn dan vraag ik als kraam cadeau van de familie een leuke Tripp Trapp stoel, iets wat een mooie blijvende herinnering zal zijn, en met de kleine spruit meegroeit. Ook weer kosten besparend.

Daarnaast heb ik al veel leuke dingen gekregen van lieve vrienden, een handige buggy en een stoere Maxi Cosi Tobi. En het een en ander aan kleding zelf slaapzakjes. En een dozijn aan flesjes, en tuitbekers, 

Natuurlijk heb ik nog het een ander nodig, zoals  een matrasbeschermers, hoeslakentjes, dekentjes een flesverwarmer, de box en het boxkleed, hier en daar nog een romper en wat setjes kleding. Hydrofiele luiers en overbroekjes. En er zal gerust nog iets op mijn pad komen, maar veel gaat het niet meer zijn.

Al met al heb ik tot nu toe al 1799,88 euro bespaart. Ik ben uitgegaan van de nieuw waarde van producten, en heb gebruik gemaakt van gemiddelde prijzen.

Natuurlijk doet iedereen het lekker op zijn of haar eigen manier, en dat is hartstikke goed.
Ik deed en doe het op mijn manier, juist omdat ik me steeds bewuster van milieu, gezondheid en besparen word.


vrijdag 19 juni 2015

De aardbeien kwestie

Heerlijk zijn ze de zomerkoninkjes, hoewel de zomer vooralsnog ver te zoeken is maakte ik toch dankbaar gebruik van alles wat groeit en bloeit in mijn moestuintje.

Als peutertje was een van mijn eerste woordjes het woordje AARDBEI, de manier waarop ik dit gezegd moet hebben is voor mijn ouders een reden geweest om er destijds een geluidsopname van te maken. Ik scheen het nogal duidelijk in het perfect Nederlands met een lichte zwaai in mijn stem ten gehore gebracht moeten hebben.

Geen wonder dus, dat deze halve boerin al in het begin van het voorjaar zich tegoed deed in de aanschaf van de perfecte aardbeien plantjes. Ik pootte ze in een leuk vel gekleurde bloempot, voorzien van biologische grond. En hoppa daar gingen ze, aangemoedigd door de zon, wat regen en mijn ondoorgrondelijke liefde voor de AARDBEI.

En nu zijn de allereerste zomerkoninkjes een feit, van de week proefde ik al stiekem van de aller aller eerste aardbei, zo van het steeltje in mijn mond. Geen vieze vuile met gif doorgronde pesticiden die mijn aardbei zo heerlijk deed smaken, maar gewoon de pure kracht van zon, regen gemengd met wat grond deed deze kanjer van een aardbei mij het gevoel geven van pure rijkdom.




vrijdag 12 juni 2015

Een ledikantje met smaak (deel 2)



Vorige week vertelde ik u over mijn met smaak uitgezochte retro ledikant. Aan het begin van het IUI traject staande, en nu al bang zijn dat ik straks tijd te kort kom kon ik niet langer aanzien dat het ledikantje uit elkaar gehaald voor het vervoer destijds, netjes tegen de muur in de babykamer staat te staan.

Dus begon ik vorige week op een geweldig zonnige avond te schuren alsof mijn leven ervan af hing. En gisteren ronde ik het schuur project af. Ik had natuurlijk ook gewoon naar fietscross kunnen gaan, maar iets in mij vertelde me, " schiet nu maar op".

Belachelijk natuurlijk, er zijn namelijk mensen die tijdens hun zwangerschap gewoon nog even doodleuk een huis kopen, deze van haver tot gort opknappen, een babykamer aanschaffen, of net als ik oude meubeltjes doen opknappen.

De boel schoonmaken, ondertussen nog een een puf-cursus volgen of er een paar lesjes zwangerschap yoga tegen aan knallen, de geboortekaartjes doen bestellen, een doopsuiker of weet ik veel wat voor traktaties in elkaar knutselen, her en der een bezoekje aan de verloskundige brengen, wat echo's incasseren om vervolgens hun oogappel op de wereld te doen zetten.

En ik lieve mensen, doe het op voorhand, niet alleen omdat ik heel graag alles alvast klaar heb, want God may know wat me allemaal te wachten staat, maar ook omdat ik graag in de safety zone zit. Kijk de luchtjes die met de verf lucht gepaard gaan, kunnen zo lekker de babykamer verlaten en ik hoef die troep tijdens de zwangerschap niet in te ademen.


Om één of andere belachelijke manier heb ik graag dingen onder controle, zo hang ik vaak de was in kleur en op volgorde op, goede vriendin Margriet kan dit beamen, want stel je voor dat we een orkaan krijgen en het dak word van mijn huis geblazen dan ziet de hele omgeving dat ik mijn was in ieder geval keurig in volgorde op de lijn gehangen heb, en valt mij niets te verwijten.

ALS OF DAT ER TOE DOET!!! Dat wanneer CNN in hun met camera behangen helikopters wereldwijd verslag doet geven van de orkaan die door een klein dorpje in de kop van Groningen raasde, zij inzoomen op de keurig ophangen was van Louise Lennips.

DOE FF NORMAAL...maar goed dat ben ik, ik heb de dingen graag onder controle. En dus begon ik eraan, want naast het ledikantje moet ik ook onze oude commode, een leuk kastje voor boven de commode, en een oude kleding kast nog van een flinke lik verf voorzien. Dus misschien is het helemaal zo slecht nog niet om dingen voorhand onder controle te willen hebben. Als je was maar netjes hangt.

Fijn weekend!!!


woensdag 10 juni 2015

Zo liefffffff

Afgelopen maandag vertrok ik samen met goede vriendin Margriet naar de kliniek waar ik als alles goed is de IUI behandeling mag beginnen. Ik had die dag twee afspraken staan namelijk een gesprek met een verpleegkundige en daarop volgend een gesprek met een maatschappelijk werkster.

Natuurlijk had ik alles weer tot in de puntjes voorbereid, dus verliepen de gesprekken best lekker, al moet ik toegeven dat ik voor die tijd best wat last had van klamme handjes, zeker wanneer er van die witte jassen aan te pas te komen, ik weet niet wat dat is met witte jassen, en ik begrijp ook niet helemaal waarom die dingen altijd wit moeten zijn want naar mijn mening doet kleur namelijk wonderen.

Maar goed de verpleegkundige was een alleraardigst vrouwtje, en ook de maatschappelijk werkster deed een flinke duit in het zakje. Kortom twee leuke dames, die de drempel ietwat deden verlagen.

Omdat mijn lieve vrienden en hun kids wisten van mijn bezoek aan de kliniek, stonden zij afgelopen zaterdag met een leuke verassing voor de deur, eerder die week had ik van dochter lief al leuke baby sokjes gekregen welke eigenlijk in het verassing pakket thuis hoorden, maar madame kon niet wachten vandaar de sokjes vooraf. Nu was ik zaterdag gezellig aan de vlotter dus stonden deze lieverds voor een dichte deur.

De volgende dag maar proberen, zullen ze gedacht hebben. Maar ook die dag was de vogel gevlogen want wij bedachten gezellig naar vestingstadje Bourtange te gaan om ons eens te verdiepen in de 80 jarige oorlog. Zo gezegd zo gedaan, en weer stonden zij voor die dichte deur. Dan maar een lief appje, zal de mama gedacht hebben. En zo gebeurde het dat poging drie een geslaagde poging werd. Ik kreeg een onwijs leuk cadeau van ze. Zo lieffff !!!!!





dinsdag 9 juni 2015

Gezond uit eigen tuin

Omdat ik groot fan ben van gezond eten, met zo min mogelijk gifstoffen over mijn groentjes heb ik enige tijd geleden een leuk moestuintje aangeschaft. In mijn eerdere post als moestuin manners en kunt u nog even snel een korte terug blik werpen.



Ik ging aan de slag, zorgde ervoor dat mijn met zorg gezaaide zaadjes, voldoende water kregen, woelde regelmatig matig de grond met een klein harkje los, zodat er wat lucht bij kon komen, en hoopte op het beste. Dat " beste '' werd afgelopen donderdag geoogst, mijn allereerste krop sla was een feit. En ik kan u vertellen het was heerlijk.


Nu de zon flink zijn best gedaan heeft, schiet de andijvie uit de grond, en op korte termijn geniet de prei mijn aandacht. De aardbeien verkleuren langzaam en ik geniet intens van wat de aarde mij te beiden heeft.

donderdag 4 juni 2015

Twinkel, en de roze wolk.

Een tijdje geleden bracht ik mijn vrienden een bezoekje om te vertellen dat ik een onwijs leuke donor voor het kindje gevonden heb, de jongste telg van het gezin een onwijs stoere en fiere dame van 4 bedacht een leuke naam voor het kind.

"Twinkel"zo moest het kind heten, zonder blikken of blozen en uit de grond van haar kleuterhartje nam ze dit besluit, voor haar mama en voor mij even slikken maar ach...ze meent het toch  oprecht en ik kan het haar niet kwalijk nemen, want twinkelen zal het kindje.

Gisteravond schoot ik op mijn fiets gezellig even langs bij deze lieve vrienden, de kids al spelende in de zandbak en in 1 streep stoof ze op,  fluisterde in een flits iets in het oor van haar moeder en weg was ze....twee tellen later op haar tenen en met haar handen achter haar rug terug komend.

" Ik heb iets voor jouw baby"' zei ze, en al snel kreeg ik één paar über schattige baby sokjes in mijn hand gedrukt. Glunderen dat ze deed, geweldig gewoon en ik gaf haar een hele dikke kus.

Haar mama vertelde me dat haar jongste telg tot in de puntjes voorbereid was op de komst van een kleine Twinkel, de babyfoon moest terug van de zolder naar haar kamer, en terwijl zij in de winkel stonden werd er flink gezocht naar baby flesjes, de mama vertelde haar dat het nog lang niet zover was er is nog geen baby dus kunnen de flesjes nog wel even wachten. " Beloof je mij dat we flesjes gaan kopen als de baby er is? vroeg ze haar mama op een manier dat wel heel erg serieus geklonken moet hebben.

Bij aankomst in hun super fijne tuin viel mijn oog gelijk op een oude wandelwagen, " Hé wat leuk"' zei ik en ondertussen kreeg ik van hun zoontje een heerlijk zand ijsje met drie bolletjes.

Leuk hé, zei mijn vriendin, die is van de buren geweest ze wilden er graag van af en dochterlief had haar oog er al een tijdje op laten vallen ze had namelijk een bestemming voor de wandelwagen meende ze, want als baby Twinkel dan komt logeren dan kon de baby daar lekker in zitten.

Goede voorbereiding daar draait het allemaal om, onze kleine lieve schat zit op haar roze wolkje, en ik laat haar daar lekker op zitten, binnenkort neem ik haar gezellig mee dan gaan we samen babyshoppen.



maandag 1 juni 2015

Een ledikantje met smaak (deel 1)

Een behoorlijke tijd geleden kocht ik een speciale uitgave van het tijdschrift Jij & je kinderen, namelijk Wonen met kinderen. Erg leuk en dol enthousiast werd ik ervan, nog steeds ligt het tijdschrift samengepakt met andere leuke tijdschriften in een mandje in de woonkamer en laatst toverde ik het weer tevoorschijn.


Ik las een artikel genaamd "FAMILIEHUIS" Het huis met een houten hart. Zij is meubelmaker en eigenaar van fleurshouthandel.nl , hij  is programmeur, samen hebben ze een dochtertje. Zij vind het heerlijk om te surfen , en hij neemt graag als vervoer door de stad zijn longboards mee. Avontuurlijke en creatieve mensen dus, leuk vind ik dat.

In dit artikel krijgen we een kleine rondleiding door hun huis, en ineens zag ik daar een wel héél leuk ledikantje staan. Een echte eye cather. " Tof "' dacht ik.


Vorige week vond ik het zelfde bedje op marktplaats, e-mailde de adverteerder en afgelopen vrijdag gingen mijn moeder en ik er om. Nu is het een kwestie van schuren, grond verven, schilderen en aflakken.