Ai wat lief, één van de eerste dingen die u denkt wanneer u bovenstaande foto van dit bevallige schaap met haar kroost ziet toch? Een week of wat geleden fotografeerde ik haar tijdens een fietstochtje door het bos hier in het dorp.
Zo leuk dat dartelende jongvee nog ietwat onwennig op vier pootjes. Ik heb soms al moeite met mijn eigen twee pootjes, laat staan dat je er vier onder controle moet houden, maar goed dat doet er niet toe, deze vier potige wollige schattige dingen hebben in de loop der tijd een goede beheersing ontwikkelt.
En wel zo goed dat ik ze afgelopen maandag uitgebroken op pad naast het bos betrapte. Parmantig liep moeder met haar kroost aan de verkeerde kant van de bedrading, zich te goed te doen aan het verse groen in de berm. En nu ?...dacht ik. Zal ik een lam oppakken en deze terug zetten, zoals ik dat eerder ook met kalfjes deed, en een flinke kopstoot van de moeder durven incasseren?
Als er één schaap over de dam is volgen er meer, moet ik gedacht hebben. Nooit wetende dat die spreekwoorden die je tot in de treuren op school leerde, nu daadwerkelijk zouden moeten kloppen. Enfin, vastbesloten een lam op te tillen om deze over het hek terug te plaatsen, liep ik op het gezelschap af, nog even een blik werpend naar moeder schaap.
Ik kan u vertellen, ze keek me niet echt aan alsof ze me nadien als bedankje van een warme wollen jas wilde voorzien. Dus werden de plannen gewijzigd. ondertussen had ik mijn broertje al gebeld of hij voor mij op zoek wilde gaan naar het telefoon nummer van Het Groninger Landschap.
Broer beloofde terug te bellen, en ik dacht wat als ik me nu groot maak, mijn armen wijd uitstrek en me achte het gezelschap opstel, zoals ik dat eerder bij de koeien deed. En warempel mijn opjaag tactiek functioneerde naar behoren, want het ontsnapte paar spoedde zich door een loshangend stuk draad terug naar haar soortgenoten.
Eind goed al goed zal u denken, en Louise vervolgde haar fietstocht naar huis, om daar van een welverdiend kopje koffie te genieten. FOUT FOUT FOUT...want wanneer men ziet dat er iets niet in de haak of helemaal pluis is, dient men daar melding van te maken.
Dus bezocht ik onze oude boswachter aan huis, deed mijn verhaal en de boswachter beloofde mij nog diezelfde avond een kijkje te gaan nemen bij het kapotte draad. Want ja, zei de boswachter: Het gras is altijd groener aan de overkant". En zo is het, als ik mijn schaapjes maar op het droge heb, of niet dan boswachter?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten