Als peutertje was een van mijn eerste woordjes het woordje AARDBEI, de manier waarop ik dit gezegd moet hebben is voor mijn ouders een reden geweest om er destijds een geluidsopname van te maken. Ik scheen het nogal duidelijk in het perfect Nederlands met een lichte zwaai in mijn stem ten gehore gebracht moeten hebben.
Geen wonder dus, dat deze halve boerin al in het begin van het voorjaar zich tegoed deed in de aanschaf van de perfecte aardbeien plantjes. Ik pootte ze in een leuk vel gekleurde bloempot, voorzien van biologische grond. En hoppa daar gingen ze, aangemoedigd door de zon, wat regen en mijn ondoorgrondelijke liefde voor de AARDBEI.
En nu zijn de allereerste zomerkoninkjes een feit, van de week proefde ik al stiekem van de aller aller eerste aardbei, zo van het steeltje in mijn mond. Geen vieze vuile met gif doorgronde pesticiden die mijn aardbei zo heerlijk deed smaken, maar gewoon de pure kracht van zon, regen gemengd met wat grond deed deze kanjer van een aardbei mij het gevoel geven van pure rijkdom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten