dinsdag 26 januari 2016

Bestemming bereikt

De zaaddonor is er, in een stikstoftank weliswaar, hoe leuk is dat!!!

Gisterochtend toen ik druk was met het posten van "Een ijskoude bestelling deel 3", hoopte ik nog dat mijn bestelling toch echt aan zal komen, en anders dat hij uiterlijk vandaag (dinsdag ) kwam. Ik had stress.


Had ik van te voren eerst terug gekeken in mailtjes die ik van Cryos ontvangen had, dan had ik kunnen lezen dat de beste vriend al onderweg was. Ik stond al op punt te bellen naar Cryos maar bedacht me ineens, " ik zal de mailtjes eens terug lezen. Als een ware openbaring zag ik een track en trace staan.


Helemaal over het hoofd gezien, of toch niet...je krijg in korte tijd zoveel mailtjes van bevestiging, van bevestiging van betaling, van shipped out, van te volgen via, van je ontvangt nog een mailtje wanneer....enfin. Genoeg om duizelig van te worden, genoeg om dat ene linkje...nou ja. Maakt niet uit.

Hij was onderweg en hij zal vandaag nog bij mij afgeleverd worden. En ineens kwamen daar de tranen.  Ik keek welke route er afgelegd was, en ontdekte in één oogopslag dat zelfs Zweden in het rijtje thuis hoorde.


Er ging van alles door me heen, en toen ineens niks meer. Alsof ik niks voelde, alsof dit allemaal niet echt was, alsof ik niet voor een godsvermogen aan mijn meest favoriete donor in ontvangst ging nemen. Bizar. Nu denk ik dat de spanning omtrent de levering mij parten speelde.

Om exact 13:30 uur was daar het UPS busje met het UPS meneertje, die niet op de foto wilde, met in zijn hand een loodzware kist. Vergrendeld, verzegeld, ver-toestand  en wel.


En ineens is hij daar, de donor, in een kistje. Sinds ik het traject en dus deze blog op poten gezet heb, heb ik altijd al een gevoel gehad dat er hier in huis een stikstof tank kwam te staan, precies op de plek waar hij nu staat.


Toch koos ik er vorig jaar voor om eerst naar Leiderdorp te gaan, naar Medisch Centrum Kinderwens, maar dat moest dus niet zo zijn. Ik deed afstand van Leiderdorp en sindsdien heb ik een bepaalde rust gevonden omtrent de kinderwens.


Ik moest het zelf doen, gewoon lekker thuis, geen toeters en bellen want de autist in mij schakelt dat het allerliefst uit. Ik krijg teveel prikkels, en van prikkels word ik niet blij tenzij ze in mijn frisdrank zitten.

Kortom ik ben een doe het zelver, ik doe inderdaad het liefst de dingen zelf. Dus ook dit. En nu staat hij hier. De donor. Echt een besef had ik nog niet, tot gisteravond  mijn moeder onverwachts een kijkje kwam nemen. Toen begon het toch een beetje te dagen in het oosten.

Hij die daar al een tijdje op de koelkast hangt, joehoeee ja jij. Jouw donatie hang hier gewoon ijskoud in een stikstof tank te hangen. Jij kan straks wel eens de donor van mijn kind worden. Eigenlijk ook een beetje jouw kind.

Je doet er wel afstand van, maar toch het zal jouw genen hebben. Je hebt een kleine versie van jezelf de wereld op geholpen, het ander deel van die kleine versie is van iemand die jij tot over haar oren gelukkig hebt gemaakt.

Die kleine versie zal Deens bloed hebben en ik voel een bezoekje aan legoland aan komen.


Afbeelding:bron lego.wiki

Dan moet de kleine ook wel een Deense of at least een Scandinavische second name meekrijgen vind ik. Als eerbetoon aan jouw roots.


Afbeelding bron: www.donaldduck.nl

En net voor ik naar bed ga, besluit ik nog maar eens aandachtig bij die vergrendelde kist te gaan zitten. Daar waar de tank in zit. "Gek toch" denk ik bij mezelf..."hier kan mijn toekomstige zoon of dochter in zitten." Alsof er al een kindje in dat gesloten kistje zit, en je heel graag wilt gluren, de vergrendeling open wilt trekken, en wilt zeggen....hoera, ben je er eindelijk !!!

2 opmerkingen: