woensdag 13 januari 2016

Kan ik straks wel weer gaan snowboarden?

Mijzelf wagen op een skateboard, of mijn bmx fietsje weer achter dat starthek parkeren? 

Ik hou zo van die levens-style en met een kleine erbij hoeft dat niet perse drastisch te veranderen het kan alleen maar leuker worden denk ik dan.

Hij of zij kan gewoon mee in die flow, althans als het aan mij ligt wel. Ik weet natuurlijk niet welke planning die kleine er op na houd en daar zal ik me zeker de eerste periode toch aan moeten houden.
Maar goed ik ben vrij relaxed in dat soort dingen. 

Toch leek het me verstandig nu alvast even te stoppen met fietscrossen. Volgens mijn bijna wiskundige berekeningen moet ik over een kleine twee weken insemineren, als ik nu wat breek, en dat zul je in mijn geval net zien, dan kan zo'n zelf-inseminatie best lastig worden. 

Ik zie mezelf al met twee gebroken armen, en tot onder mijn oksels in het gips een rietje naar binnen douwen. 

Niet dus.

Mijn drang om een skateboard te gaan kopen is echter nog niet voorbij, ik ben verre van ver een goede skateboarder, ik weet hoe ik een ollie moet maken, maar de perfecte uitvoering is mij slechts 1 keer gelukt.


Moet ik er wel bij vertellen dat die perfecte uitvoering zo'n 18 jaar geleden moet zijn geweest, en ik het skateboarden een week of drie geleden weer opnieuw ontdekt hebt. Dus tot nog toe kan er weinig verkeerd gaan, althans dat denk ik. Want ik ga immers alleen maar immer gerade aus. 

Bovendien heb ik gelezen dat een vruchtje nadat het zich ingenesteld heeft, tot twaalf weken zwangerschap veilig achter het schaambeen van moeders verstopt zit. 

In mijn geval zal dat vruchtje dan een helmpje dragen, wat knie-en elleboogbeschermers om hebben, en zijn kleine torso zal verschuilt zitten achter een bodyprotector. What else can go wrong?

Moet ik dan echt dat soort dingen nu al op gaan geven? Natuurlijk moet ik voorzichtiger zijn, iets wat ik eigenlijk al wel ben. Ik lijk wel een dare devil, maar mensen die mij echt kennen, kennen me denk ik ook wel een beetje als een angsthaas.

Bron: snowboarding.transworld.net

Vaak wil ik te snel, ik wil net als Cheryl Maas een perfecte tric uitoefenen, denk bij elke bocht die ik op het snowboard maak " doe ik het wel zoals het hoort, maakt snowboardend Nederland me niet af als ik deze bocht bijna spastisch doorkom? Hoe ziet mijn style eruit? zie ik er een beetje uit als een snowboarder of kan ik beter gaan kleien? 

Allemaal vragen die natuurlijk cruciaal zijn, als ik die afdaling maak. Althans in mijn wereld, in mijn perfecte wereld. "Jezus waar maak je je druk om gek", zegt mijn broertje dan. "Je doet het prima, niet teveel nadenken." 

En zo is het eigenlijk ook, als je maar lol hebt, dan komt alles vanzelf. En inderdaad die lol wil ik zo graag gewoon blijven behouden, en naar mijn mening kan dat ook gewoon. Ik heb vrienden die toen hun zoontje een jaar of twee was, gewoon weer lekker op dat board stonden, gewoon omdat ze het onwijs gaaf vinden. 

Ze snowboarden al toen de kids er nog helemaal niet waren, en toen de kids er eenmaal wel waren, lieten ze zich niet tegenhouden. En met hun en hun liefde voor alles wat ze voor die tijd ook deden in mijn achterhoofd ga ik deze uitdaging gewoon lekker aan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten