Werken aan jezelf

Nogal een uitdaging is het werken aan jezelf. Want waar in hemelsnaam begin je?
Goede vriendin Claudia wees mij op dingen waarvan ik zelf het bestaan wist maar deze misschien een beetje weg drukte. Zij wist ze boven te halen, en de vinger op de zere plek te leggen. Maar toegeven "ho maar".

Van nature zijn wij eigenlijk allemaal hartstikke positief in gesteld. Het lijkt in de familie te zitten, Vol humor, veelal lekker onbezonnen, en van nature altijd vrolijk. Nou ja bijna altijd vrolijk.

Toegeven dat het iets minder gaat zit simpelweg niet in het systeem. Lastig want zoiets kan een struikelblok zijn. Zeker als je Louise heet, en struikelen eigenlijk uit het niets gebeurd. Al moet ik toegeven dat dat de laatste jaren aanzienlijk minder is.

Enfin...Werken aan jezelf kan denk ik alleen maar goed zijn. Want als ik in een relatie zal komen te zitten is het wel fijn dat ik ruggengraat kan tonen. Je moet er immers voor elkaar kunnen zijn. Een beetje een weerwoord kunnen geven is ook niet verkeerd.

Heerlijk toch als je kunt zeggen " Schat ik weet niet hoor, maar waar in godsnaam ben je mee bezig? Sta ik hier de hele godganselijke dag als een idioot de inhoud van de kledingkast van ons gebroed netjes op te vouwen, en in 1 ruk weet jij het hele circus weer in de war te schoppen." Godver de godver" Voel eens voor je voorhoofd.'"

Ik kan dat niet ik kan niet boos worden, of zeggen dat ze normaal moet doen, dat ze me op mijn ziel trapt en far beyond that. Nee ik denk oké...slik slik slik...waar is hier de nooduitgang!!!! en ik bouw dat muurtje op. Ga in de voor mij overlevings-stand, en houd maar vast aan de leuke dingen. I have been there once drie jaar lang, en dat is een no go geweest.

Niet heel handig, ja misschien voor haar wel....maar voor mijn zelfvertrouwen is het funest. En zo zijn er wel meer dingen. Dingen qua emotionele ontwikkeling. Ik heb gewoon een achterstandje. Klaar, ik merk dat aan mezelf en zeker wanneer ik om me heen kijk, en ik mezelf vergelijk met vrienden.

Ik moet er meer gaan staan. Meer mijn grenzen aangeven, en meer asser-F*cking -tief zijn. Wie ben ik en wat wil ik?

Handig als je straks een kindje wilt, en je van jezelf niet eens weet wie je bent. Hoe ga je dat dan doen? Nou inderdaad....euuuhhhhhmmmmm...ja...ja dat is een goeie vraag. Tijd om met mezelf aan de slag te gaan dus.

Zodat het allemaal iets makkelijker word. Dat ik me niet persoonlijk aangevallen voel, wanneer iemand zijn of haar gevoel uitspreekt.

Een belangrijke stap, iets wat ik zelf moet gaan doen, en ik waar ik zelf alleen maar sterker uit kan komen. Morgen ga ik de eerste stap zetten. Hopen dat ik niet struikel!!!