En ik denk dat ze daar best een puntje heeft. Want hoe leuk is het? Maar vooral hoe makkelijk denk ik wel niet over het moederschap. Best makkelijk moet ik toegeven. Ik ben als het op kids aankomt wel wat gewend, blijf behoorlijk kalm en soms lijkt alles als een soort van second nature te gaan.
Natuurlijk heb ik in mijn hoofd hoe het zal zijn, wat mij leuk lijkt om met mijn gebroed te gaan doen. Skateboarden, bmx-en kitesurfen you name it. (En terwijl ik dit schrijf volg ik de livestream van O maris Quino World cup skateboarding.)
Ik weet al precies wat ik ze aan zal trekken. Leuke shorts, dope show skate sokken, en love that baggyjeans and skateschoentjes on them.....maar wat nou als ze dat alles helemaal niet willen? Als ze die sokken en die short verruilen voor een net overhemdpje met sandalen en witte sport f*king sokken.
Of als ze liever gaan voetballen, dammen of schaken. Iets waar ik absoluut niet van houd.
Ik wil van mijn kids geen mietjes maken, geen mama kindjes, en ze overal mee naar toe nemen. Zo werden wij ook opgevoed. Al vroeg namen onze ouders ons mee op sleeptouw, en konden ons daarom overal makkelijk te slapen leggen.
Die van mij moeten ook mee kunnen naar een of andere te gekke skate of bmx contest. Naar het Hooked Event, naar het strand en noem maar op. Bepakt en bezakt zal ik zijn, wandelwagen, luiertas campingbedje, loopfietsje, skateboards,de nodige bescherming en een dosis spierballen.
Die van mij zullen de boel niet bij elkaar gieren, als iemand anders ze een fles geeft terwijl ik een rondje skatepark doe, of mezelf met mijn bmx meer dan prima vermaak.
Rust, Regelmaat en reinheid zullen absoluut aan bod zijn. Ik snap als geen ander hoe belangrijk dat is, en dus zal ik die rustmomentjes voor de kleine dan ook echt wel na streven. Maar slapen in een campingbedje ergens in een tent of weet ik veel wat voor een onderkomen moet naar mijn idee prima kunnen.
Maar is dat wel zo???
Wat nou als juist mijn kind, de kont in de krib gooit. Zich helemaal niet makkelijk laat pamperen door een ander, en slapen in een vreemde omgeving als een ware nachtmerrie beschouwd wat dan???
Tjah dan was ik inderdaad een Really Good Mom Before I Had Kids? Ik kan het allemaal wel zo prachtig leuk in mijn hoofd hebben, zoals heel veel dingen prachtig leuk in mijn hoofd zitten maar what if???
Ik had er al een beetje over nagedacht, maar stiekem wil ik er ook niet teveel over nadenken. Ik denk dat wij als Prè ouders allemaal een ideaal plaatje in ons hoofd hebben van hoe leuk het wel niet is, en hoe wij het wel even zouden aanpakken. Reality checks in wanneer je gebroed zijn of haar intrede doet.
Zelf denk ik dat je voor een groot deel een vinger in de pap hebt, het is maar net wat je je kind aanwend, en aanleert. Natuurlijk weet ik dat een kind zich niet laat sturen, en dat het nooit helemaal zal gaan zoals jij dacht dat het zal gaan. Integendeel zelfs...maar ik denk dat de manier waarmee je met dat soort situaties om gaat, bepalend zijn voor jouw geluk en het geluk van je kind.
Ik heb nog geen kinderen dus in feite nog geen fuck flauw benul waar ik over praat. Maar een dosis gezond verstand staat wel tot mijn beschikking, en aan creatieve oplossingen ook geen gebrek.
Moet goed komen zal je zeggen....ik ben benieuwd. Ik hoop dat ik snel een post kan schrijven over mijn bevindingen als ouder, en of "I Really Was a Good Mom Before I Had Kids" ook voor mij van toepassing zal zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten