Sint Maarten
Bijna elk kind kijkt er naar uit. Met je zelf gemaakte lampion langs de deuren, zingen tot je een ons weegt en dan bakken vol snoep binnen halen.
11 November 1980 was de dag waarop ik in eerste instantie geboren zou moeten worden. Kort voor mijn geboorte verhuisden mijn ouders van Zeeland naar de provincie Groningen. De buurvrouw van destijds vroeg mijn hoogzwangere moeder wanneer zij uitgerekend was. " 11 November" vertelde mijn moeder trots, waarop de buurvrouw zei '' oh leuk, op sint Maarten ".
Omdat mijn ouders uit Zeeland kwamen, en het feest van sint Maarten daar helemaal niet gevierd werd had mijn moeder geen idee waar de buurvrouw het over had en liet ze zich graag inlichten.
Die 11e november stond mijn moeder met een hoogzwangere buik snoepjes uit te delen aan de 150 kinderen die de revue passeerden.
De jaren erna liepen wij natuurlijk zelf mee, maar ons zelfgemaakte lampionnetje bleef steevast thuis. Mijn vader had namelijk het ingenieuze plan om stormlampjes voor ons op de kop te tikken. Dat gezeur van kapot gewaaide, stuk ge-regende lampionnetjes werd hem waarschijnlijk te veel.
En ik kan hem geen ongelijk geven. Ik vond het lampionnetje maken op school dan ook een compleet nutteloze tijdsbesteding. Die van mij ging toch niet mee op pad, waaide niet kapot, en ik hoefde ook geen achterlijke doorzichtige plastic zak om mijn kunstwerk heen. Want mijn lampion verregende niet, en ik kwam ook niet thuis met van die inkt doorlopen handjes.
En elk jaar weer werden wij overspoeld met complimentjes over ons stormlampje hoe handig dat wel niet was, en dat daar over nagedacht was. Logisch natuurlijk want ik denk niet dat de gulle gevers heel veel creatieve lampionnen in vol ornaat gezien hebben .
11 November, een magische dag in mijn beleving. Papa had de avond ervoor de stormlampjes al klaargezet op de werkbank in de schuur, en was bezig ze te vullen met lampolie. Geweldig vond ik het.
's Avonds voor het naar bed gaan nog even door het donker naar de schuur lopen.
Papa had een radio aan staan en vaak hing er een sigaretje op zijn lip. In zijn blauwe overall stond hij dan aan de werkbank de lontjes te controleren en de lampjes te voorzien van olie.
De andere dag aten we op tijd, en tegelijkertijd gingen we op pad. Vaak tot aan ons oren ingepakt in regenkleding. Afgeladen met snoep kwamen we terug. Bij thuiskomst werd de buit gecontroleerd en de balans opgemaakt. 1 nachtje mocht de buit onder je eigen beheer blijven. De volgende dag werd alles bij elkaar in een grote snoeptrommel gedaan, op naar het volgende feest. De aankomst van Sinterklaas!!!
En ik kan alleen maar hopen dat mijn kleine straks net zoveel magie beleefd aan deze dag als ik destijds.
Lieve schatten héél héél veel plezier vanavond. Luidkeels zingen is absoluut een go!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten