Alweer een week geleden stond deze dag in het teken van wel of nog niet insemineren. Ik had de stikstof tank met daarin de donor sinds twee dagen thuis, en mijn LH waarde bereikte zijn top. Alsof hij zojuist de top van Mount Everest bereikt had, en naar beneden riep..".joehoeoeoeoe, hoger als dit kan niet hoor, zal je er niet eens iets mee doen." Ik wilde wel, maar probeerde nog even wat tijd te rekken om zo de 24 uurs (zie mijn eerdere posts) kwestie tevreden te houden.
Inmiddels zijn we een kleine week verder, en ik verneem af en toe wat dingen waar ik anders nooit last van had. Maar ik durf nog niet eens een klein beetje een conclusie te trekken, dus wacht ik netjes af.
En jeetje ik kan best geduldig zijn. Ik weet dat ik wachten moet, en als ik weet waar ik aan toe ben, ben ik eigenlijk heel rustig, Als ik niet weet waar ik aan toe ben...dan loop ik als een kip zonder kop rond, en alles en iedereen krijgt de schuld. En in zo'n geval ben ik ineens de koningin van het korte lontje.
Wachten dus....en om het wachten aangenaam te maken, kocht ik afgelopen maandag een splinter nieuw skateboardje bij Caerboards in Groningen. Nadat ik elders even wat nieuwe snowboards gecheckt had.
Ik beloofde mezelf na een eventuele zwangerschap toch echt een snowboard aan te schaffen, om vervolgens van de piste af te knallen. Tot die tijd en tot 12 weken zwangerschap doe ik het lekker met mijn nieuwe skateboard, en belangrijker nog ik doe het extreem rustig aan op dat boardje.
Nou kan ik ook nog niet veel anders dan enkel rechtdoor, maar ik ben dan toch lekker in beweging. Hopelijk kan ik straks lekker achter de Bugaboo aan skaten. Net iets voor mij!!!
Volgende week kan ik gaan testen. De zwangerschapstest reageert op het zo genaamde HCG hormoon, Ik heb er echt nog nooit van gehoord maar op www.ikbenzwanger.com kwam ik erachter wat dit inhoud. En in no time spit ik alles op de site uit.
Werkelijk ik had meer verstand van autotechniek dan van mijn eigen cyclus. Dus toen ik besloot om BAM moeder te worden, iets wat ik natuurlijk echt hoop, ging er een wereld voor me open op het gebied van cyclussen. In no time werd ik een specialist. Iets wat natuurlijk ook wel moest, want ik moest mijn cyclus tot in de puntjes and far beyond that leren kennen om zo de perfecte timing van de inseminatie te kunnen plannen.
Nog een dikke week, en ik ben vast besloten rustig te wachten. Ik kan wel op mijn kop gaan staan, maar de natuur moet toch echt zelf te werk gaan. Ik houd wel alvast rekening met wat ik eet of drink, nu was ik sowieso al geen brie eter. Ik heb een natuurlijk afweer systeem voor al die rauwmelkse kaasjes, ik kan ze niet luchten of zien.
Van Filet American en salami krijg ik het standaard stokbenauwd dus daar blijf ik vanzelfsprekend heel gemakkelijk af.
En mijn senseo apparaat kan met pre-pensioen. Ik dronk al niet veel koffie, zo'n drie kopjes op een dag, maar volgens bronnen mag ik er nu nog maar 1. Prima...doen we. Fruit eet ik bij het leven, en roken doe ik gelukkig al lang niet meer.
Mijn aller laatste ervaring met té veel alcohol in mijn bloed is twee jaar geleden, toen stond ik op 1 sok en 1 schoen buiten op de oprit van bij mijn broertje. Hij gaf een gezellig feestje. Ik moest over fietsen gevallen zijn maar met mijn superkrachten die ik op dat moment had heb ik niks vernomen.
Hij was zo vriendelijk me naar huis te brengen, samen met twee vrienden van ons. En terwijl ik mijn appeltaart, de snert en alles wat ik die dag gegeten had stond te analyseren boven mijn wastafel in de badkamer, was hij op zoek naar een stok voor in de dweil, om zo mijn overschot aan alcohol netjes op te dweilen, de schat.
Vanaf dat moment, ik was net 33 en nog nooit zo dronken geweest, heb ik mezelf beloofd dit nooit meer te doen. Ik heb me er aan gehouden, want de keren dat ik nog een biertje aangeraakt heb zijn sporadisch. Dus ook dit moet geen probleem zijn.
Welke symptomen vertoonde jij nóg voor je de test deed? En paste je jouw eetpatroon ook al snel aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten