vrijdag 19 augustus 2016

Internationale dag van de fotografie

Dag van de internationale fotografie je gelooft het of nie(t)

Vandaag 19 Augustus - en het is alweer bijna herfst zal je zeggen-  vieren we de dag van de internationale fotografie.

Ik wist het niet hoor maar ik zag het voorbij komen op jawel facebook, hoe kan het ook anders. "Hey wat grappig" dacht ik gelijk, want fotografie lijkt me steeds meer te boeien. Ik heb er werkelijk nog geen kaas van gegeten, dus heb ik mezelf de laatste dagen iets meer ingelezen in de wereld van diafragma's en sluitertijden.



En gisteren ben ik  een dagje op en neer naar Workum gereisd voor een foto shoot bij AntixSports Kiteboarding. Zo kan ik al doende leren wat fotografie is en hoe ik beter kan leren fotograferen.


Want echt hoor, ik kan leuke spontane plaatjes schieten vanaf allerlei standpunten waardoor je steeds een ander perspectief krijgt -en ineens voel ik mij weer terug op de grafische opleiding, met hun vogelvlucht perspectief tot in de treuren- maar ik moet nog zó véél leren, dat ik het er bijna Spaans benauwd van krijg.


Een goede foto legt immers het hele plaatje vast.

De sfeer om dat moment, de beleving en wat doet het met degene die de foto bekijkt? De World Press foto's zijn foto's die alle facetten van een goede foto in zich hebben.Het is dan ook niet voor niets dat een beetje een fotograaf naar mijn mening behoorlijk wat respect verdient.

De lading van de foto zegt vaak genoeg. Adembenemend, schokkend, you name it. 

Herinneringen vastleggen.

Ik kocht vorig jaar een goede camera een Nikon D 3300 met twee lenzen, iets waar ik al lang naar uitkeek.  Ik wilde koste wat kost de meest memorabele foto's van mijn kid to be maken. En later niet denken.." Jeetje had ik maar..." en opgescheept zitten met foto's waarvan de tranen in je ogen springen, en dan niet omdat ze zo mooi gelukt zijn.


Ik wilde een camera waar ik alles uit kon halen, waarop ik het eerste head first moment kan vastleggen wanneer de spruit to be zijn of haar eerste stappen zet. 


* baby Ryleigh is alvast het perfecte model.

De gelegenheid deed zich voor, dus kocht ik deze camera, een camera die voor mij om meerdere redenen van onschatbare waarde is.

Omgaan met een camera.


Maar nu moet ik toch echt aan de bak, ik wil voor deze blog en de nieuw te bouwen blog echt goede foto's kunnen maken, er uithalen wat er in zit. Iedere idioot, waaronder ik kan op de automatische stand foto's maken. Maar omdat ik op dat gebied geen idioot meer wil zijn, werp ik mezelf in het diepe.

Ik heb nogal koud waterfrees...maar zodra ik er eenmaal in zit, zal ik het hardst van allemaal aan de kant lopen roepen " Heeeeey kom er gezellig bij, het water is heerlijk" *

*Claudia de Breij*

Mezelf in dat diepe gooien daar ben ik op dit moment hard mee bezig. En gisteren terwijl ik druk aan het fotograferen was tijdens de kids dag van AntixSports stapte de kleine Birk op mij af.

"Ben jij fotograaf ? vroeg de kleine blonde surf dude. " Nou ja vandaag wel een beetje" antwoordde ik best trots.

"Mijn moeder is ook fotograaf " voegde de hij er in een split second achteraan. "Professioneel" volgde een nano seconde later.  "Ze staat zelfs ergens in China met haar foto's ".

En ik kon wel gaan inpakken...Daaaag Nietsnut met de Nikon om je nek je bent zojuist ingemaakt door het lieve zoontje van een professional.  Maar als snel maakte dat gevoel plaats voor een dolenthousiaste versie van mezelf.

Want WOW...deze vrouw wil ik leren kennen, zij kan mij misschien wat kleine kneepjes van haar vak bijbrengen ik wil immers ook verdomd goede foto's kunnen maken. En een reisje naar China? Ja waarom niet, daar verkopen ze toch ook brood?

Ik ga dus lekker verder met dat zwemmen in het diepe als het op fotografie aan komt. Wie weet waar het me allemaal brengt. Workum was ver uit de richting van China, maar daarom niet minder tof!!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten